To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SEBASTIAN PETRYCY Z PILZNA syn rajcy miejskiego z Pilzna, po ukończeniu studiów na Wydziale Sztuk Wyzwolonych Akademii Krakowskiej rozpoczął pracę pedagogiczną w szkole parafialnej w Olkuszu, kontynuował ją zaś w Krakowie jako senior Bursy Filozofów, a następnie jako profesor sztuk wyzwolonych; później przeniesiony do Kolegium Nowodworskiego; uzyskał doktora medycyny; nie napisał własnego dzieła, poglądy swoje na temat wychowania wypowiedział jedynie przy okazji tłumaczenia na język polskich dzieł Arystotelesa, szczególnie zaś Ekonomiki , Polityki oraz Etyki nikomachejskiej do których dodał bardzo obszerne objaśnienia nazwane Przydatkami . Sprawom wychowawczym najwięcej uwagi poświęcił w Przydatkach do Ekonomiki oraz do ósmej księgi Polityki. Poglądy pedagogiczne Petrycego wypływały z trzech zasadniczych źródeł:
myśli wypowiedziane przez wielkiego filozofa greckiego na kartach jego dzieł;
liczne komentarze do rozpraw Arystotelesa opracowane w końcu XVI i na początku XVII w. przez różnych uczonych krajów zachodniej Europy, którzy w Etyce i nikomachejskiej szukali środków zaradczych przeciw obniżającemu się poziomowi życia moralnego
jego własne doświadczenia wyniesione z pracy pedagogicznej i służby na dworach magnackich oraz z obserwacji stosunków społeczno-kulturowych panujących wówczas w Polsce.
Propagował tezy o wielkiej roli wychowania zarówno w życiu osobistym jednostki, jak i pracy publicznej
Przekonywał, że wszystkie zabiegi wychowawcze dokonane odpowiednimi metodami, przyniosą zawsze pozytywne rezultaty;
Twierdził, że nie ma ludzi ani tak tępych, ani tak złych, których nie można by przy pomocy odpowiednich ćwiczeń rozwinąć umysłowo i poprawić pod względem moralnym;
Wychowanie może zupełnie dowolnie uformować umysł każdego człowieka i jego zasady etyczne;
Wykazywał, że nikt nie rodzi się z ukształtowanymi pojęciami moralnymi, lecz nabywa je dopiero w życiu przez odpowiednie postępowanie i długą naukę; Ograniczoność idei Petrycego . Szlachcic przeznaczony jest przede wszystkim do kierowania państwem, a w życiu prywatnym do kierowania gospodarką rolną we własnych folwarkach. Szkoła powinna mu więc ułatwić spełnianie tych powinności przez dostarczanie potrzebnej wiedzy. O inne wykształcenie powinni zabiegać synowie plebejscy, ponieważ muszą własną pracą zarabiać na życie. Biedniejsi z nich powinni uczyć się kupiectwa i rzemiosła. Bogatsi i zdolniejsi powinni studiować filozofię, dającą kwalifikacje do zawodu nauczycielskiego,, teologię, medycynę i prawo, ponieważ te praktyczne dziedziny wiedzy mogą im zapewnić wygodne życie. o jakimkolwiek programie kształcenia synów chłopskich Petrycy w ogóle nie wspomina.
Opieka państwa nad szkolnictwem
(…)
… wyjazdy młodzieży na studia zagraniczne, których był w zasadzie przeciwnikiem;
kształcenie synów szlacheckich za granicą nie przyczynia się zupełnie do rozwoju ani wzbogacania kultury narodowej;
krytyka wychowania w kolegiach jezuickich, twierdził, że uczniowie kształcą się tam ze strachu przed karą;
Wychowanie moralne i fizyczne. kładł duży nacisk na wychowanie moralne chłopców w domach rodzinnych…
…, jego racjonalnego żywienia, odpowiedniej odzieży i troski o rozwój fizyczny, przestrzegał przed zbyt ciepłym ubieraniem dzieci, i krępowanie niestosowną odzieżą ich ruchów
ćwiczenia fizyczne od najmłodszych lat;
specjalne szkoły szermiercze dla chłopców szlacheckich (nauka szermierki, jazdy konnej, strzelania)
Program wykształcenia. systematyczne wykształcenie chłopców od 7 roku życia rozwój umysłowy chłopców w wieku szkolnym dzielił na trzy etapy: 1)elementarny - 7-14lat obejmował elementarną naukę czytania i pisania oraz przedmioty oraz przedmioty wchodzące w skład średniowiecznego trivium, nauczyciele powinni uczyć raczej w trakcie zabawy, niż posługując się metodami formalnymi lekcji; 2)średni - dla młodzieży szlacheckiego pochodzenia, nauka filozofii moralnej, retoryka, poetyka, historia, prawo, języki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)