To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ściany zewnętrzne. Przy projektowaniu ścian zewnętrznych należy dążyć do jak największego ograniczenia ich ciężaru.
W budynkach przemysłowych, których wysokość nie jest zbyt duża, wykonuje się ściany z pustaków ceramicznych lub z płyt z lekkich betonów. Ściany mogą się mieścić między słupami a stropami lub cała ściana — jako ryglowa — może być wysunięta na zewnątrz przed konstrukcję nośną budynku oraz połączona ze słupami i ewentualnie stropami lub podciągami.
W budynkach użyteczności publicznej lub mieszkalnych, gdzie względy estetyczne odgrywają zasadniczą rolę, ścianę zewnętrzną wysuwa się zazwyczaj na zewnątrz konstrukcji nośnej, jako osobną ścianę zamocowaną do tej konstrukcji (jest to tzw. ściana kurtynowa).
Istnieją dwa zasadnicze rodzaje konstrukcji ścian zewnętrznych: ściana-ruszt, składająca się z kształtowników pionowych i poziomych przymocowanych do szkieletu budynku, między które wstawia się płyty lub okna, oraz ściana z płyt, składająca się z jednakowych płyt wysokości całej lub połowy kondygnacji, które mocuje się do szkieletu budynku i łączy między sobą. W płytach są przewidziane ramy okienne. Płyty mogą być wykonane z blachy stalowej emaliowanej, z blachy aluminiowej, z tworzyw sztucznych lub też z betonu, pod warunkiem że będą dostatecznie izolować od zmian temperatury.
W przypadku pierwszego rodzaju ścian ruszt z profili musi przejąć ciężar ściany i parcie wiatru na szkielet, w drugim zaś funkcję tę spełniają płyty.
W obu rodzajach ścian, w tych ich częściach, gdzie nie ma okien, ściana przeważnie składa się z 3 warstw. Pierwsza, licząc od zewnątrz budynku, zabezpiecza od wpływów zewnętrznych (głównie wilgoci), druga izoluje od zmian temperatury, trzecia chroni od uszkodzeń.
Na rysunkach przedstawiono przykłady rozwiązań ścian zewnętrznych w budynkach użyteczności publicznej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)