Sąd Najwyższy w PRL-opracowanie

Sąd Najwyższy w PRL Konstytucja PRL mówiła, że Sąd Najwyższy sprawuje nadzór nad działalnością wszystkich sądów w zakresie orzekania. W praktyce do 1962 r. istniały jeszcze: Najwyższy Sąd Wojskowy, Trybunał Ubezpieczeń Społecznych.
SN składał się z Pierwszego Prezesa, Prezesów stojących na czele izb i z sędziów. SN był „wybierany” raz na 5 lat. Jego kadencyjność miała zapewnić dyspozycyjność sędziów. W 1962 r. SN podzielony został na cztery izby:
Izba Cywilna
Izba Karna
Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Izba Wojskowa
SN był II instancją od orzeczeń sądów wojewódzkich, ponadto rozpatrywał rewizje nadzwyczajne, uchwalał wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej. Udzielał odpowiedzi na pytania prawne sądów niższej instancji.
Szczególną rolę odgrywała wykładnia prawa dokonywana przez SN. SN mógł interpretować zarówno indywidualne, konkretne sprawy, ale też uchwalał zasady prawne.
... zobacz całą notatkę