To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat: Rozwój i instytucjonalizacja Ruchu Państw Niezaangażowanych. 12.03.1944 (Judea) = 25 państw azjatyckich odniosło się krytycznie do Wielkich mocarstw;
20.01.1949 = II konferencja, już afro-azjatycka, zorganizowana przez Nehru (Indie); ustalono na niej politykę niezależną od bloków wojskowych oraz uznano gotowość współpracy z wszystkimi państwami.
Ruch krajów niezaangażowanych tworzył się na bazie ruchu państw afro-azjatyckich. Bardzo dużą rolę odgrywały w nim Indie. Państwa te wychodziły z założeniem podkreślania solidarności państw azjatyckich. Indie nie krytykowały Chin czy Wietnamu za wybór ustroju.
W 1954 roku doszło do podpisania indyjsko-chińskiego traktatu w sprawie Tybetu ; wyliczono w nim słynne zasady współistnienia = 5 zasad Pandżaszira :
wzajemne poszanowanie integralności terytorialnej i suwerenności;
wzajemna nieagresja; nieingerencja w sprawy wewnętrzne;
równość i wzajemne korzyści
pokojowe współistnienie.
Zasady te zostały upowszechnione i zaakceptowane w ruchu państw afro-azjatyckich. Wzorowała się na nich Konferencja w Bandungu (18-23/24.04.1955) , która miała duże znaczenie dla rozwoju ruchu państw niezaangażowanych (nie była to jednak konferencja tego ruchu tylko ruchu afro-azjatyckiego). Konferencja w Bandungu przyjęła Deklarację 10 zasad w sprawie powszechnego pokoju i współpracy państw :
poszanowanie podstawowych praw człowieka oraz zasad Karty Narodów Zjednoczonych;
integralność i suwerenność wszystkich państw;
równość wszystkich ras i narodów;
wstrzymanie się od ingerencji w sprawy wewnętrzne;
poszanowanie praw każdego kraju do samoobrony;
wstrzymanie się od traktatów wojskowych [neutralizm] oraz wywierania nacisku na innych;
wstrzymanie się od aktów agresji i siły w stosunku do innych;
regulacja sporów środkami pokojowymi;
rozwój wspólnych interesów;
poszanowanie sprawiedliwości i pokoju międzynarodowego.
Deklaracja 10 zasad stała się kodeksem ruchu państw afro-azjatyckich, a później Ruchu państw niezaangażowanych.
lipiec 1956 - spotkanie trzech szefów państw na wyspie Briom: Nehru (Indie), Naser (Egipt) oraz J.B. Tito (Jugosławia). Spotkanie zaowocowało podpisaniem deklaracji aprobującej polityczne niewiązanie się z blokami wojskowymi i poszukiwanie własnej drogi w stosunkach międzynarodowych.
Państwa socjalistyczne popierały tę deklarację, natomiast państwa zachodnie odnosiły się do niej bardzo krytycznie, np. USA - uważały, że państwa Ruchu niezaangażowanego są przychylne państwom socjalistycznym.
1956 - Dalles (sekretarz stanu USA) stwierdził, że koncepcja niezaangażowania jest krótkowzroczna; podobnego zdania był później Nixon. Żaden z nich nie brał pod uwagę, że tym państwom chodziło o „równy dystans”.
(…)
…;
popieranie ruchów narodowowyzwoleńczych;
nieuczestniczenie w żadnym pakcie militarnym z udziałem wielkich mocarstw;
nieutrzymywanie na swoim terytorium obcych baz wojskowych zainstalowanych za zgodą państwa
lata `50/`60 => blok wschodni zaczął interpretować pojęcie niezaangażowania - koncepcja nazwania III formy neutralizmu (neutralizm jako postawa wobec bloków); Normy prawa międzynarodowego nie określały…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)