To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ROZRÓŻNIENIE TRZECH OKRESÓW TWORZENIA SIĘ EWANGELII Instrukcja O historycznej prawdzie Ewangelii wyraźnie rozróżnia trzy okresy przekazywania wiadomości o życiu i nauce Jezusa Chrystusa. Prześledźmy najważniejsze stwierdzenia dotyczące tych trzech okresów. a) Okres pierwszy to-ziemskie życie Jezusa. Instrukcja przypomina, że Pan Jezus wybrał sobie uczniów, którzy od początku Mu towarzyszyli, byli świadkami Jego słów i czynów i dzięki temu mogli wiarygodnie świadczyć o Jego życiu i nauce. Podkreśla się, że Pan Jezus głosząc swoją naukę posługiwał się ówczesnymi sposobami dowodzenia i wyjaśniania oraz dostosowywał się do mentalności słuchaczy. Dzięki temu to, co nauczał, utrwaliło się w ich pamięci.
b) Okres drugi to ustne przekazywanie słów i czynów Jezusa. Apostołowie „ głosili przede wszystkim, że Pan Jezus umarł na krzyżu i zmartwychwstał. Wiernie przekazywali wiadomości o Jego życiu i Jego słowa, uwzględniając w tym głoszeniu warunki, w jakich znajdowali się słuchacze”. Po zmartwychwstaniu Jezusa wiara nie zniekształciła wydarzeń ewangelicznych, gdyż opierała się na tym, co Jezus czynił i czego nauczał.
Nawiązując do twierdzeń R. Bultmanna, Instrukcja stwierdza, że fałszywa jest opinia, jakoby w wyniku kultu, jakim uczniowie otaczali Pana Jezusa, został On zamieniony w postać mityczną, a Jego nauka została zniekształcona. Jest to wyraźna polemika z postulatem demitologizacji wysuniętym przez Bultmanna.
Instrukcja stwierdza następnie, że apostołowie przekazywali słowa i czyny Jezusa w pełniejszym rozumieniu. A więc nauczanie apostolskie nie polegało jedynie na mechanicznym powtarzaniu słów Jezusa, lecz było także interpretacją Jego nauki. Apostołowie uzyskali pełniejsze zrozumienie nauki Jezusa dzięki dwom wydarzeniom: ukazywaniu się Chrystusa chwalebnego po zmartwychwstaniu ( chrystofanie ) oraz oświeceniu światłem Ducha Prawdy. W świetle zmartwychwstania Jezusa i zesłania Ducha Świętego zrozumieli pełny sens wielu tajemniczych wypowiedzi i czynów Jezusa.
Następnym ważnym elementem, na który Zwraca uwagę Instrukcja, jest stwierdzenie, że apostołowie głosząc słowa i czyny Jezusa uwzględniali potrzeby słuchaczy. Jak Pan Jezus po zmartwychwstaniu wykładał im słowa Starego Testamentu i swoje własne, tak i oni objaśniali słowa i czyny Chrystusa z uwzględnieniem potrzeb swoich słuchaczy. A więc apostołowie' adaptowali swoje nauczanie do poziomu swych słuchaczy. Głosili Ewangelię różnym ludziom: Żydom i poganom, wykształconym i analfabetom. Posługiwali się różnymi metodami wykładu, w zależności od własnych intencji i mentalności słuchaczy. Dlatego Instrukcja wzywa, by przy interpretacji tekstów Ewangelii rozróżniać i uwzględniać te rozmaite sposoby, którymi apostołowie głosili Chrystusa. Instrukcja wymienia katechezę, opowiadanie, świadectwo, hymn, doksologię, modlitwę, ale oczywiście nie jest to zamknięta lista różnych form literackich.
(…)
… świeżo założonych gmin chrześcijańskich. Nadali im odpowiednią formę literacką zgodnie z zamierzonym celem. Wskazując niektóre aspekty pracy redakcyjnej ewangelistów, Instrukcja sankcjonuje metodę Redaktionsgeschichte. Autorzy Ewangelii wybierali tylko niektóre spośród licznie przekazanych informacji, zestawiali je systematycznie, inne obszernie wyjaśniali. Ich praca redakcyjna uwarunkowana…
… do uwzględniania okoliczności powstania i redakcji Ewangelii oraz do zapoznawania się z wynikami nowszych badań. Jeśli egzegeta nie będzie tego czynił, „nie dojrzy tego, co pisarze natchnieni zamierzali powiedzieć i co w rzeczywistości powiedzieli”.
Konstytucja Dei Verbum mówiąc o Ewangeliach opiera się na Instrukcji Papieskiej Komisji Biblijnej, przedstawiając zawarte tam stwierdzenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)