Rodzaje kryzysów doświadczanych przez człowieka James i Gilliland (2008), wyróżniają za Brammerem cztery obszary kryzysów: kryzysy rozwojowe - to zdarzenia, które pojawiają się w toku naszego życia. Powodują one gwałtowną zmianę lub zwrot życiowy i wywołują nagłą reakcję. Do takich kryzysów możemy zaliczyć reakcję na urodzenie dziecka, zakończenie studiów, zmianę kierunku kariery zawodowej w średnim wieku, czy przejście na emeryturę. kryzysy sytuacyjne - pojawiają się zazwyczaj w wyniku rzadkich i nadzwyczajnych zdarzeń, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć lub kontrolować. Charakteryzują się przypadkowością, nagłością, wywołaniem wstrząsu, nasileniem i katastroficznym wymiarem. Kryzys może pojawić się po takich wydarzeniach jak: wypadek lokomocyjny, gwałt, zmiana w strukturze firmy na skutek zmiany zarządu lub właściciela, a także utrata pracy, nagła choroba czy śmierć. kryzysy egzystencjalne - przede wszystkim dotykają obszaru wewnętrznych konfliktów i lęków związanych z ważnymi sprawami takimi jak wolność, poczucie celowości życia, samotność czy lęk przed śmiercią, który jest najbardziej pierwotnym i prototypowym rodzajem lęku. Kryzysem może być: przejście na emeryturę, uświadomienie sobie, że nic znaczącego się już nie osiągnie na polu zawodowym, poczucie, że nie podjęło się we właściwym czasie decyzji o założeniu rodziny, wyprowadzeniu się od rodziców itp. kryzysy środowiskowe - występują zazwyczaj, gdy jakaś naturalna lub spowodowana działalnością człowieka katastrofa niesie ze sobą negatywne konsekwencje dla człowieka lub grupy ludzi , którzy z przyczyn od nich niezależnych i nie z własnej winy stali się uczestnikami. Kryzysy takie mogą być skutkiem zjawisk naturalnych, takich jak: powodzie, huragany, tornada, trzęsienia ziemi, zamiecie śnieżne, lawiny śnieżne i błotne, susza, głód czy pożary lasów. Sytuacjami zależnymi od człowieka mogą być wojny, czystki etniczne, zamachy terrorystyczne i wiele innych zdarzeń mających charakter intencjonalny
Osoby w kryzysie często szukają sposobów, które w łatwy i szybki sposób zmniejszą pojawiające się lęki, zaburzenia nastroju, napięcie, sięgając np. używki czy leki. Sposoby mające natychmiast zmienić samopoczucie, nie rozwiązują problemu który doprowadził do pojawieniu się kryzysu i mogą pogłębić stan kryzysu, po początkowej poprawie.Stan kryzysu jest ograniczony w czasie i trwa najwyżej 6 - 8 tygodni (James i Gilliland, 2008). Wpływ wydarzenia zmniejsza się i z czasem osoba wypiera je ze świadomości. Jednak pojawienie się nowych stresorów może spowodować ponowne pojawienie się kryzysu. W takiej sytuacji mówimy o stanie transkryzysowym. U osób doświadczających stanu transkryzysowego mogą pojawić się: zamrożenie, dysocjacja, wypierania, tłumienie itp. i jednocześnie brak świadomości tego, co się z nią dzieje. Stany transkryzysowe mogą trwać miesiącami, a nawet latami.
(…)
… transkryzysowe mogą trwać miesiącami, a nawet latami.
Czynniki istotne w podejściu interwencyjnym
W książce „Strategie interwencji kryzysowej” autorstwa B.E. Gillilanda i R.K. Jamesa (1993) znaleźć można istotne czynniki podejścia interwencyjnego stworzone przez Stricler i Bonnefil i są to:
strukturowanie celów pomocy w taki sposób, by wzmocnić kompetencje klienta w radzeniu sobie z trudnościami przez stosowanie technik rozwiązywania problemów,
interwencja jest oparta o wiedzę o osobowości, funkcjonowaniu ego, funkcjonowaniu socjokulturowym.
praca z klientem ma dotyczyć specyficznych, trafnie wybranych obszarów problemowych mających związek z dysfunkcjami podstawowych ról klienta i jego konfliktów interpersonalnych,
utrzymywanie uwagi klienta na tych problemowych obszarach poprzez aktywne techniki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)