To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rodzaje i gatunki źródeł historycznych:
Źródłem historycznym są wszelkie informacje odnoszące się do życia ludzi w przeszłości.
Źródło historyczne jest pozostałością psychofizyczną i społeczną będącą wytworem pracy ludzkiej.
Wśród klasyfikacji źródłoznawczych metodologia historii wyróżnia trzy typy:
klasyfikacje formalne, które za punkt wyjścia biorą cechy zewnętrzne źródła. Należy tutaj najprostsza i najstarsza próba klasyfikacji źródeł na pisane i niepisane
klasyfikacje genetyczne, które za punkt wyjścia biorą sposób powstawania źródła. Obok klasyfikacji bardziej wysublimowanych najprostsze klasyfikacje tego typu są stosowane w archiwach (porządkowanie akt). Mimo ich różnorodności mają jedno wspólne kryterium - dzielą źródła według ich genezy kancelaryjnej a więc według kryteriów, które przyjęła wytwarzająca je kancelaria
klasyfikacje materialne, które za punkt wyjścia biorą treść źródła, najczęściej wiążąc ją z formą źródła. Propozycja Gerarda Labudy, który dzieli źródła na
ergotechniczne
socjotechniczne
psychotechniczne
Podział Johanna Droysena ( pomniki, pozostałości, źródła)
Podział Ernsta Bernheima ( pozostałości i tradycja)
Klasyfikacje metodologiczne w zasadzie istnieją dwie:
pierwsza dzieli źródła na bezpośrednie i pośrednie tzn. takie które o fakcie historycznym informują bez pośrednictwa informatora oraz przy pomocy informatora. Klasyfikacja ta kształtowała się już w XIX wieku. Ale sformułowała ją dopiero francuska szkoła Luciena Febvre'a i Marca Blocha, w Polsce zaś Marceli Handelsman
Druga klasyfikacja metodologiczna dzieli źródła na adresowane i nieadresowane. Sformułował ją w 1972 roku Jerzy Topolski. Źródła adresowane to takie, które powstają z myślą o przekazaniu informacji o przeszłości bądź historykowi bądź jakiemuś szeroko rozumianemu odbiorcy.
Struktura źródła historycznego:
Każde źródło jest swoistą informacją, zwerbalizowanym i utrwalonym najczęściej w piśmie komunikatem. Komunikat ten ma swojego nadawcę i odbiorcę, autora i czytelnika, pomiędzy którymi został zawiązany kontakt psychiczny, fizyczny itp. Porozumienie między nadawcą i odbiorcą ułatwia wspólny kod sygnałów - system językowy, który pozwala zwerbalizować i utrwalić komunikat..
Źródło o wydarzeniu informuje nas przez wypowiedź, w naszym przypadku przez wypowiedź pisaną. Funkcje tej wypowiedzi kształtują się w zależności od składowych elementów każdej mowy. Owymi elementami są:
nadawca - ten który jest sprawcą wypowiedzi np. autor
odbiorca - ten dla którego wypowiedź jest przeznaczona
kod - zespół sygnałów, język, a właściwie system językowy sprawiający porozumienie między nadawcą a odbiorcą.
(…)
…. Sformułował ją w 1972 roku Jerzy Topolski. Źródła adresowane to takie, które powstają z myślą o przekazaniu informacji o przeszłości bądź historykowi bądź jakiemuś szeroko rozumianemu odbiorcy.
Struktura źródła historycznego:
Każde źródło jest swoistą informacją, zwerbalizowanym i utrwalonym najczęściej w piśmie komunikatem. Komunikat ten ma swojego nadawcę i odbiorcę, autora i czytelnika, pomiędzy którymi…
… to wydarzenie w celu przekazania informacji o nim potomności niezależnie od tego czy pisze je w momencie, gdy wydarzenie opisywane dzieje się, czy też opisuje je z pewnego, odległego dystansu czasu.
Dzieło pisane, które powstaje ze świadomością, iż chodzi o przekazanie informacji o przeszłości zwykliśmy określać mianem: historiografia. Innymi słowy termin historiografia odnosi się do dzieła pisanego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)