To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZAKŁAD TECHNOLOGII NIEORGANICZNEJ I CERAMIKI
REOLOGIA CERAMICZNYCH MAS
SYPKICH
(ĆWICZENIE LABORATORYJNE)
-1-
Reologia (z greckiego: rheos - prąd, logos - nauka) jest nauką o płynięciu i deformacji
wszystkich form materii pod wpływem naprężeń wewnętrznych. Jako nauka o odkształceniach i
przepływach reologia wyjaśnia szczegóły procesów wytwarzania mas, formowania oraz suszenia
półfabrykatów ceramicznych. Umożliwia sterowanie tymi procesami w celu uzyskania możliwie,
optymalnych parametrów technicznych lub ekonomicznych. Reologia ceramiczna jest ściśle
powiązana z chemią powierzchni oraz wpływem określonych czynników chemicznych i
mechanicznych na wytwarzanie mikrostruktur i tekstur mas, półfabrykatów oraz tworzyw
ceramicznych.
Znaczna większość materiałów ceramicznych wytwarzanych obecnie otrzymywana jest z
mas sypkich. Wykorzystuje się przy tym procesy typowe dla ceramiki i metalurgii proszków:
formuje się kształtki z proszków drobnoziarnistych, a następnie utrwala kształt i uzyskuje
odpowiednie właściwości mechaniczne poprzez wypalenie (spiekanie) w wysokiej temperaturze.
Celem produkcji jest otrzymanie wyrobu mającego następujące cechy:
➢
posiadającego odpowiedni kształt i wymiary,
➢
odpowiednie zagęszczenie materiału w danej objętości,
➢
możliwie największą jednorodność zagęszczenia materiału w danej objętości i związaną z
tym jednorodność właściwości,
➢
odpowiednią wytrzymałość mechaniczną.
Przy projektowaniu tych materiałów, wobec coraz ściślej określonych wymagań, co do
właściwości wyrobu, wzrastającego znaczenia nabiera znajomość zagadnień związanych z
zagęszczaniem i scalaniem proszków ceramicznych. Zagadnienia te dotyczą swobodnego
upakowania ziaren proszków, mechanizmów przenoszenia przez proszek sił przyłożonych z
zewnątrz, tarcia i poślizgu ziaren proszku względem siebie i matrycy formy i związanej z tym
niejednorodności zagęszczenia oraz skurczliwości kształtki po wypaleniu.
Najbardziej rozpowszechnioną metodą formowania jest, jak dotąd, prasowanie kształtek z
mas sypkich w sztywnych formach powodujące jednoczesne scalanie i zagęszczanie proszków.
Metoda ta pozwala uzyskać dokładny kształt i wymiar, duży stopień zagęszczenia i dużą
wytrzymałość mechaniczną wypraski. Jest poza tym bardzo wydajna i dająca bardzo mało
odpadów. Największą wadą tej metody jest nierównomierność zagęszczenia kształtki wzdłuż
kierunku przyłożonej siły prasującej. Schemat prasowania klasycznego oraz rozkład ciśnienia i
gęstości w prasowanej kształtce pokazane są na rysunku 1.
-2-
Rys. 1. Schemat prasowania klasycznego jednoosiowego: a) jednostronnego, b) dwustronnego oraz
odpowiadające im rozkłady ciśnienia w wyprasce i gęstości względnej
Właściwości reologiczne proszków przeznaczonych do prasowania
Schematyczne powiązanie właściwości reologicznych ze zdolnością do sprasowania
proszków pokazano na rysunku 2:
-3-
Rys. 2. Powiązanie właściwości reologicznych z prasowalnością proszków
Wyjściową gęstość upakowania ziaren proszków oblicza się
(…)
… otrzymywana jest z
mas sypkich. Wykorzystuje się przy tym procesy typowe dla ceramiki i metalurgii proszków:
formuje się kształtki z proszków drobnoziarnistych, a następnie utrwala kształt i uzyskuje
odpowiednie właściwości mechaniczne poprzez wypalenie (spiekanie) w wysokiej temperaturze.
Celem produkcji jest otrzymanie wyrobu mającego następujące cechy:
➢
posiadającego odpowiedni kształt i wymiary…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)