8. Refraktometria
Zasada metody: jest to instrumentalna metoda optyczna wykorzystującą zależność wartości współczynnika światła od stężenia roztworu. Współczynnik załamania światła jest wielkością charakterystyczną dla poszczególnych substancji co umożliwia na podst. jego wielkości identyfikacje i okr. czystości związków organicznych oraz oznaczenie ich stężenia w prostych układach. Sposób oznaczenia współczynnika załamania opiera się na wykorzystaniu zjawiska całkowitego wewnętrznego odbicia światła . Zjawisko to zachodzi wówczas gdy promień świetlny o określonej długości przechodzi z środowiska gęstszego do rzadszego. Przy czym pada na powierzchnie graniczną pod katem większym od kata granicznego.
Kąt graniczny: jest to kąta padania w środowisku optycznie gęstszym , dla którego kat załamania w środowisku rzadszym jest równy 90”, współczynnik refrakcji (od czego zależy jego wartość?)
Uwzględniając zasadę odwracalności biegu promienia świetlnego można napisać
n=sin90/sinB gr=1/sinBgr n- współczynnik załamania światła
Bgr - kąt graniczny
Współczynnik załamania światła(n) zależy od:
Długości fali-im krótsza fala tym większa wartość
Temperatury- im wyższa tym niższa wartość
Stężenia i rodzaju substancji badanej
Ciśnienia- wpływ nie znaczny
Zastosowanie refraktometrii w analizie ilościowej i jakościowej:
Analiza jakościowa -współczynnik załamania światła jest wielkością charakteryzująca dla danego związku - umożliwia jego identyfikacje .
Analiza ilościowa- współczynnik załamania światła zależy od stężenia substancji.
Zastosowanie :
identyfikacja i oznaczanie ilościowe cukrów i tłuszczów
oznaczanie wody (suchej pozostałości) wykrywanie zafałszowań
refraktometrie wykorzystuje sie również w detekcji związków w wysokosprawnej chromatografii cieczowej (Holc)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)