WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIANIA ŚWIATŁA REFRAKTOMETREM ABBEGO.
Ćwiczenie polegało na wyznaczeniu przy użyciu refraktometru Abbego współczynników załamania światła dla wodnych roztworów gliceryny a następnie na sporządzeniu zależności tego współczynnika od stężenia danego roztworu . Przy przejściu przez granicę dwóch ośrodków światło zmienia swój kierunek ruchu . Zjawisko to, nazywane załamaniem światła zostało przedsta na rysunku1.1. Ilustracja .Załamanie światła na granicy dwóch ośrodków
Promień biegnący ze środowiska 1 doznaje załamania na granicy AB .Kąt zawarty między promieniem padającym a prostopadłą do granicy dwóch ośrodków , nazywa się kątem padania .
Stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest dla danej pary ośrodków wielkością satłą . Wartość tego stosunku nazywa się współczynnikem załamania . Współczynnik załamania można również wyrazić przez stosunek prędkości rozchodzenia się światła w tych ośrodkach :
gdzie: n - względny współczynnik załamania ośrodka 2 względem ośrodka 1
v1-v2 - prędkość światła w odpowiednich ośrodkach .
Podstawowym elementem przyrządu jest pryzmat refraktometryczny . Nad pryzmatem refraktometrycznym znajduje się pryzmat nakrywkowy , zwany rowniż oświetlającym . Podczas pomiaru wiązka promieni świetlnych zostaje skierowana do pryzmatu oświetlającego.Wiązka załamana na płaszczyżnie pomiarowej przedostaje się do wnętrza kadłuba refraktometru.Po przejściu przez pryzmat kierujący , promienie trafiają do zespołu pryzmatów Amiciego.Obrót pryzmatów Amiciego powoduje rozczepienie światła białego .Badana ciecz jest ośrodkiem optycznie rzadszym w porównaniu ze szkłem pryzmatów ,dlatego wszystkie promienie świetlne mogą przejść do pryzmatu refraktometrycznego .Działanie refraktometru Abbego oparte jest na wykorzystaniu zjawiska całkowitego wewnętrznego odbicia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)