Dokładna tematyka notatki jest następująca: natrętny dydaktyzm, postawy człowieka, autorka, narrator, powieści, główny bohater książki, bogactwo prawd, morałów i sentencji, opowieść.
Recenzja książki Anny Sewell Black Beauty.
Mój Kary, Czarny Książe, Czarny Diament, pod takimi tytułami została w Polsce wydana książka w przejmujący sposób opisująca losy pewnego konia, począwszy od źrebaka aż do kresu życia. Jest swoistym pamiętnikiem zwierzęcia - narratora powieści, skierowanym zarówno do młodszych jak i starszych odbiorców. Powieść została pomyślana przez autorkę w sposób idealnie zgodny z pozytywistycznymi zasadami - bogactwo prawd moralnych staje się tu ważniejsze od opowiadanej historii. Anna Sewell w swoim dziele stara się pokazać straszliwy obraz złego traktowania koni oraz jego alternatywę - troskę i miłość, która łatwiej i szybciej owocuje w kontaktach z tymi zwierzętami. Dzięki swojej wrażliwości i uczuciowości książka ta zyskała miano klasycznej angielskiej powieści z działu literatury dla dzieci i młodzieży. Czy słusznie?
Kary, główny bohater książki i zarówno jej narrator, opowiada nam swoje losy począwszy od dzieciństwa, poprzez wielokrotne zmiany właścicieli aż do swojej starości. Opowieść ta przepełniona jest zarówno dobrymi jak i złymi chwilami. Czytelnik, tym bardziej młodszy, może bez problemu utożsamiać się tym przemiłym koniem i razem z nim przeżywać chwile szczęścia i smutku. Książka jest napisana w sposób wyjątkowo przyjazny, język jest na tyle prosty, że bez problemu powinien trafiać do dziecięcego czytelnika. Powieść ta przekazuje całe bogactwo prawd, morałów i sentencji. Są one jednak podane bezpośrednio, a autorka nie wymaga samodzielnego doszukiwania się dobra i zła w przedstawionej historii. Podział ten jest konkretnie ukazany w sposób bardzo często używany w literaturze dla dzieci i młodzieży. Dobrzy bohaterowie to piękne konie i ludzie o najlepszych cechach, natomiast zło jest zwyczajnie brzydkie, ponure i odpychające. Dzięki temu zabiegowi młody czytelnik nie musi zagłębiać się w portrety psychologiczne postaci, nie musi analizować zachowań i rozkładać ich na czynniki pierwsze by zrozumieć, co jest słuszne, a co nie. Książka jest klasycznym zbiorem morałów, których nie powstydziłaby się dzisiejsza dydaktyka. Opowieść o pięknym i szlachetnym koniu posiada jeszcze jedną cechę, o której warto wspomnieć. Kary trafia do różnych ludzi, u jednych wiedzie mu się lepiej, u innych gorzej, nie dotyka go jednak prawdziwa tragedia, która może spotkać konia. O tej tragedii słyszy tylko od innych zwierząt, które spotyka na swojej drodze życia. Jest to bardzo ważna cecha, główny bohater nie doświadcza bowiem najgorszych z możliwych doznań w swoim życiu, jest jedynie jakoby ich świadkiem i może mówić o nich tylko na podstawie tego, co usłyszał od swoich kompanów. Dla niego los był o wiele łaskawszy. Mimo ciężkich chwil, jakie go spotkały, wie, że mogło być gorzej, zdaje sobie sprawę z losy innych koni, które nie miały tyle szczęścia co on. W wzruszający sposób Kary opowiada historie wstrząsające czytelnikiem, opisuje widziane przez siebie okrutne traktowanie zwierząt, jednak on sam zawsze wychodzi z ciężkich chwil obronną ręką. Dzięki temu zabiegowi książka jest łatwiejsza w odbiorze dla młodego czytelnika, a przesłanie tej opowieści wcale nie traci na sile.
(…)
… sposób Kary opowiada historie wstrząsające czytelnikiem, opisuje widziane przez siebie okrutne traktowanie zwierząt, jednak on sam zawsze wychodzi z ciężkich chwil obronną ręką. Dzięki temu zabiegowi książka jest łatwiejsza w odbiorze dla młodego czytelnika, a przesłanie tej opowieści wcale nie traci na sile.
W jednym z rozdziałów autorka pisze: „(…) kuracja polegająca na stosowaniu birtwickich pigułek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)