Realizm społeczny w kinie brytyjskim: podkreślanie znaczenia klasy, podział warstw społecznych (czasy wiktoriańskie, zasady, purytanizm); klasa robotnicza nie miała swojego głosu; - lata 30. ruch dokumentalistów (John Grierson): *film realistyczny musi starać się w wierny sposób pokazać rzeczywistość; *głębia planu, ostrość, marginalna rola montażu - obserwowanie strumienia życia; -tłumaczenie działania bohaterów przez świeckie, materialne, przyziemne czynniki, ludzie uwikłani w dramat społeczny; -lewicowe podejście (niesprawiedliwość społeczna); -akcja umiejscowiona we współczesności (Kitchen Sink Cinema); -filmy niezależne, skromne – sprowadzone do minimum, buntowniczo nastawione do rzeczywistości/systemu; -Lata 50. - manifest: L. Anderson, T. Richardson, K. Reisz: Kino brytyjskie musi pokazywać ‘poezję życia codziennego’. -pokazy Free Cinema; -nowy typ aktora, nie jest piękny (twarze mocno plebejskie); -wprowadzenie potocznego języka; -współcześnie: Mike Leigh, Ken Loach, Shane Meadows.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)