To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
REALIZM
Podstawowe założenia realizmu
Pesymistyczna wizja natury ludzkiej.
Przekonanie, że stosunki międzynarodowe maja charakter konfliktowy, a konflikty międzynarodowe rozwiązuje się ostatecznie za pomocą wojny.
Wielki respekt dla wartości bezpieczeństwa narodowego i przetrwania państwa.
Zasadniczy sceptycyzm co do szans na postęp w polityce międzynarodowej, porównywany do postępu w krajowym życiu politycznym.
Elementy, do których odwołuje się realizm (3S)
państwo (state)
dążenie do przetrwania (survival)
samopomoc/poleganie na sobie (self-help)
Państwo
Skupienie na pojęciu państwa jest najważniejszym elementem myślenia realistycznego. Opiera się ono na dwóch twierdzeniach. Po pierwsze, według teoretyków, państwo jest najważniejszym uczestnikiem stosunków międzynarodowych, a wszyscy inni uczestnicy polityki światowej posiadają drugorzędne znaczenie.
Po drugie, suwerenność państwa oznacza istnienie niezależnej wspólnoty politycznej, która posiada prawną władzę nad swoim terytorium.
Krytyka tego postulatu opiera się przede wszystkim na wykazaniu niedociągnięć zarówno na gruncie empirycznym jak i normatywnym. Suwerenne państwa bowiem nie są w stanie samodzielnie sprostać wielu globalnym wyzwaniom, takim jak głód, degradacja środowiska naturalnego, czy też łamanie praw człowieka.
Dążenie do przetrwania
Przetrwanie stanowi podstawowy cel polityki państwa. Stąd też wszyscy przywódcy polityczni muszą dbać o realizację tego celu jako interesu narodowego. Wszystkie inne cele - takie jak chociażby sprawna gospodarka - posiadają znaczenie drugorzędne.
W celu zachowania bezpieczeństwa państwa, liderzy muszą stosować się do kodeksu etycznego, który ocenia działania przez pryzmat ich rezultatów, a nie wedle kryterium dobra i zła. Dobre jest zatem dla państwa to, co przynosi mu dobre rezultaty. Nie ma zatem prawd uniwersalnych.
Krytyka tego postulatu zasadza się na pytaniu, czy istnieją jakieś granice, których państwo nie może przekroczyć działając w imię wyższej konieczności?
Poleganie na sobie
Samopomoc sprowadza się do stwierdzenia, że w kwestii przetrwania nie można liczyć na żadne inne państwo. W polityce światowej, międzynarodowa struktura nie pozwala na przyjaźń między państwami, zaufanie, honor, ale panuje tutaj raczej atmosfera niepewności spowodowana brakiem jakiegokolwiek rządu światowego.
Koegzystencja jest możliwa jedynie dzięki utrzymywaniu równowagi sił, a współpraca możliwa jest jedynie w bardzo ograniczonym zakresie.
Krytyka natomiast twierdzi, że samopomoc, czy też poleganie jedynie na sobie, nie jest jedynym nieuniknionym stanem w warunkach nieobecności rządu światowego. Taki stan jest raczej tylko grą, na którą państwa się zdecydowały. Zarówno w historii, jak i współcześnie istnieją przykłady na to, że państwa wolały zbiorowe systemy bezpieczeństwa lub formy integracji regionalnej, zamiast bycia zdanym jedynie na samych sobie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)