To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
wizje rzeczywistości międzynarodowej
Realistyczna wizja rzeczywistości międzynarodowej (egoistyczna, państwowo-centralistyczna)
Jest wynikiem podjętej polemiki z liberalna wizją rzeczywistości międzynarodowej, podjętej przez takich badaczy jak E. H. Carr, N. Spykmann, R. Niebuhr, H. Morgenthau.
W rozumieniu idealistów państwa są podstawowymi uczestnikami życia międzynarodowego i stosunki między nimi tworzą stosunki międzynarodowe. Państwa jako podmioty zorganizowane wyznaczają linie demarkacyjne między tym co wewnętrzne a międzynarodowe. Rzeczywistość międzynarodowa to świat państw i relacje między nimi. Realiści koncentrują się na państwach, ich celach i dążeniach. Każde Państwo reprezentuje integralną, suwerenna jednostkę. Kontaktują się one i rozwijają swoje stosunki jedynie przez kanały rządowej polityki zagranicznej i również przez te kanały wewnętrzne interesy mają wpływ na politykę międzynarodową.
Realiści w zasadzie nie znajdują miejsca dla innych uczestników życia międzynarodowego. W ich rozumieniu organizacje międzynarodowe nie są samodzielnymi uczestnikami życia międzynarodowego. To raczej instytucje wielostronnej dyplomacji.
Anarchia międzynarodowa czyli brak zwierzchniej władzy wobec państw istotnie wpływa na warunki, w jakich kształtują się stosunki między państwami, czyni z niej centralny fakt życia międzynarodowego. Chodzi o to ze w rzeczywistości międzynarodowej brakuje czynnika, który określałby ich reguły wzajemnego zachowania, zapobiegał konfliktom między nimi, bronił przed napaścią. Nie ma ośrodka, który spełniałby podobne funkcje jak rząd w państwie. W tej sytuacji rodzi się wzajemna podejrzliwość i nieufność z powodu możliwości użycia przez inne państwo siły zgodnie z jego interesami. To sprawia ze stale muszą być gotowe na przeciwstawienie się agresji. Państwa muszą zapewniać sobie bezpieczeństwo na drodze przede wszystkim własnego wysiłku. Nie mogą polegać na innych uczestnikach, prawie czy instytucjach.
Potęga państwa pomaga osiągnąć bezpieczeństwo, jest celem bezpośrednim, a jej posiadanie przybliży osiągnięcie celów ostatecznych. (Waltz, Herz) Dążenie do potęgi jest konsekwencją stanu gdzie państwa istnieją obok siebie bez nadrzędnej instancji, która narzucałaby im normy zachowania. Drugim powodem dążenia do potęgi jest egoizm ludzki (Morgenthau, Thompson). Na państwo przelane są dążenia jednostki do władzy i potęgi.
Państwo to kula bilardowa, która działa w ten czy inny sposób pod wpływem sił i czynników zewnętrznych.
Dążenie jednego państwa do potęgi powiązane jest z działaniami innych państw, w celu ochrony swej roli i pozycji - podejmują przeciwdziałania.
Dążenie do potęgi wynika z faktu, że stosunki międzynarodowe kształtują się w anarchii międzynarodowej. Jest to praźródło konfliktowego charakteru stosunków między państwami. Możliwa jest jednak współpraca międzynarodowa, ale nie przezwycięży ona anarchiczności systemu i konfliktowego charakteru.
(…)
… jest wzrost liczby i aktywności niepaństwowych uczestników stosunków międzynarodowych. Związane jest to z rewolucja przemysłową i technologiczną, powiązaniem komunikacyjnym, transportowym, pogłębiania się więzi ekonomicznych.
Do grupy niepaństwowych uczestników zalicza się organizacje międzynarodowe, rządowe i pozarządowe korporacje międzynarodowe, ruchy międzynarodowe, kościoły, grupy religijne…
… międzynarodowych
Państwa są podstawowymi i właściwie jedynymi uczestnikami stosunków międzynarodowych. Stosunki między państwami konstytuują stosunki międzynarodowe. Są w pełni niezależne od siebie i rozwijają swoje stosunki (mogą na nie wpływać grupy i interesy wewnętrzne)jedynie przez kanały rządowe. Mają wewnętrzna swobodę w kształtowaniu polityki zagranicznej. Głównym przedmiotem zainteresowania państw…
… skoncentrowali się na analizie globalnej struktury systemu międzynarodowego.
Liberalizm także ewoluował. Jego unowocześnione warianty określa się jako neoliberalizm. Skupiła uwagę głównie na rozwoju instytucji międzynarodowych. Stąd nazwa neoliberalny instytucjonalizm. W sferze zainteresować pozostawał także rozwój współ[racy gospodarczej i jej mechanizmy. Znalazło to wyraz w nurcie zwanym międzynarodową…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)