To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Reakcje międzynarodowe
W trakcie wojny można wydzielić kilka etapów, w czasie których społeczność międzynarodowa podejmowała określone decyzje ws. sytuacji w Syrii. Początkowo wzywano reżim do zakończenia tłumienia demonstracji antyrządowych, projektowano rezolucję ONZ nakładającą sankcje na rząd w Damaszku, wysyłano do Syrii misje obserwacyjne Ligi Państwa Arabskich jak i ONZ. Problemem w rozwiązaniu konfliktu była światowa konfrontacja geopolityczna na dwóch płaszczyznach. Z jednej strony o wpływy polityczne i ekonomiczne w Syrii rywalizowały kraje bliskowschodnie: Turcja i Arabia Saudyjska z Iranem. W globalnej rywalizacji, zachodnie mocarstwa takie jak Stanami Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania i Niemcy, ścierały się odmiennymi stanowiskami z Rosją i Chinami. Właśnie to te dwa ostatnie kraje blokowały wszystkie rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ i nie zgadzały się na nakładanie sankcji oraz były przeciwne usunięcia Baszara al-Assada ze stanowiska droga siłową. Rosja, Chiny oraz Iran były uważane za głównych sojuszników Damaszku, a Moskwa i Pekin posiadające mandat stałego członka w RB ONB, blokowały międzynarodowe staranie na rzecz dyplomatycznego rozwiązania konfliktu.
W pierwszych miesiącach syryjskiego konfliktu, problem nie był dostatecznie zauważany, ze względu na toczącą się wojnę domową w Libii, gdzie interweniował podmiot międzynarodowy pod egidą ONZ, a natsępnie NATO. Tak więc na wstępie Stany Zjednoczone odrzuciły możliwość interwencji w Syrii. 10 maja 2011 Unia Europejska objęła sankcjami 13 najważniejszych osób w państwie, w tym brata prezydenta Syrii Baszara el-Asada, Mahera el-Asada. Z więzień uwolniono 5 opozycjonistów z 9 tys. dotychczas zatrzymanych W czerwcu 2011, kiedy syryjska armia zajmowała zbuntowane miasta, Francja i Wielka Brytania zgłosiły projekt rezolucji do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Przygotowany projekt rezolucji RB ONZ potępiający reżim w Damaszku i zakładający nałożenie sankcji w wypadku dalszego rozlewu krwi, zostało zawetowane przez Rosję i Chiny w trakcie głosowania 4 października 2011. Po pierwszym wecie w RB ONZ do mediacji przystąpiła Liga Państw Arabskich. Ministrowie spraw zagranicznych państw Ligi Arabskiej wezwały Assada do zakończenia pacyfikacji powstańców. Podjęte rokowania pokojowe zakończyły się 26 października 2011 fiaskiem. Plan pokojowy Ligi Państw Arabskich
30 października 2011 Liga Państw Arabskich, przedstawiła syryjskiemu rządowi plan, który zakładał natychmiastowe zakończenie przemocy, wycofanie czołgów z miast, a także podjęcie dialogu narodowego. Syria w całości zaaprobowała pokojowy plan Ligi. Jednakże realnie plan nie wszedł i w związku z tym 12 listopada 2011 zdecydowano się zawiesić Syrię w prawach członka Ligi Państw Arabskich. Kolejnym etapem działań Ligi Państw Arabskich było wysłanie obserwatorów do Syrii. Liga Państw Arabskich dała ultimatum Syrii na podpisanie protokołu o zezwolenie przeprowadzenia misji obserwatorów do 25 listopada 2011. Reżim jednak nie ustosunkował się do tego ultimatum. Wobec tego państwa Ligi Arabskiej zwołały w Kairze specjalny szczyt ws. Syrii na 26 listopada 2011, podczas którego ustalano sankcje gospodarcze wobec Syrii
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)