To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
RACHUNEK KOSZTÓW PEŁNYCH
Wykształcił się jako pierwszy
Przystosowany do wymogów sprawozdawczości zewnętrznej
Przydatny w podejmowaniu decyzji w dłuższym okresie
Większa przydatność przy ustalaniu ceny jednostkowej wyrobu
koszty
koszty
wytworzenia
(produkcyjne)
bezpośrednie
koszty
nieprodukcyjne
pośrednie
PRODUKCJA
zapas produktów
koszty ogólnego
zarządu
koszty sprzedaży
wynik finansowy
produkty
sprzedane
Rachunek ten charakteryzuje podział kosztów na bezpośrednie i pośrednie. Do rozliczania
kosztów pośrednich stosowane są rożne klucze podziałowe ilustrujące związki pomiędzy
kosztami pośrednimi a wytwarzanymi produktami (metody kalkulacji). Koszty pośrednie to
koszty o charakterze ogólnym (ogólnowydziałowe, ogólnozakładowe).
Kalkulacja kosztów pośrednich (np. związanych z kilkoma produktami) prowadzi do podziału
tych kosztów pomiędzy produkty proporcjonalnie do przyjętego klucza podziałowego.
Oznacza to stosowanie zasady proporcjonalności kosztów.
Wycena wyrobów po pełnym koszcie wymaga rozliczenia coraz większej liczby grup
kosztów pośrednich (odpowiednio do rozwoju struktur organizacyjnych przedsiębiorstwa).
Proporcjonalny podział kosztów pośrednich nadaje im charakter kosztów zależnych od
rozmiarów produkcji pomimo iż większośc z nich stanowią koszty stałe (niezależne od
wielkości produkcji)
k – koszt jednostkowy pełny
P – rozmiary produkcji
Ustalenie wyniku finansowego przy pełnym rachunku kosztów jest jednoetapowe.
Koszty, przychody,
wyniki
D=c*P
K=k*P
koszty bezpośrednie
+ koszty pośrednie
P
Tradycyjny rachunek kosztów od dawna poddawany jest krytyce, która wykazuje błędność
założenia proporcjonalności kosztów stałych, a także niedoskonałość proporcjonalnego
rozliczenia kosztów na produkty. Często podkreśla się również cechę globalności tych
rachunków to jest ukierunkowanie na tworzenie kosztów przedsiębiorstwa jako całości i
kosztów jednostkowych produktów wytwarzanych z zastosowaniem prostych procesów
techniczno-technologicznych. Cecha ta powoduje, że systemy te obecnie nie odzwierciedlają
rzeczywistych relacji wewnętrznych i zewnętrznych współczesnego przedsiębiorstwa
(dywersyfikacja, wieloszczeblowość zarządzania, seryjność, automatyzacja procesów,
wahania w poziomie wykorzystania zdolności produkcyjnych).
Błędność zadań wraz ze zmianami funkcjonowania przedsiębiorstw powoduje, że systemy
tradycyjne przestają być w przedsiębiorstwie źródłem istotnych informacji.
Zagregowany charakter informacji o kosztach ogranicza ich wykorzystanie jedynie do
optymalizacji działań globalnych w sytuacjach pełnego wykorzystania zdolności
produkcyjnych. Sytuacje takie zdarzają się niezwykle rzadko, gdyż przedsiębiorstwa działają
najczęściej w warunkach niepełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych. W przypadku
zmniejszenia się w danym okresie produkcji w stosunku do założeń część kosztów stałych
staje się kosztami pustymi (koszty bezczynności). Koszty te zgodnie z zasadą
proporcjonalności są rozliczane w znaczący
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)