Pytania „romantyczne”:
1. Bohater kultury współczesnej w zestawieniu z bohaterem bajronicznym. Kreacja bohatera bajronicznego była inspiracją dla pisarzy kolejnych wieków. Pojawiało się wielu bohaterów o niejednoznacznej moralności, tajemniczych i doświadczonych przez życie. Rysy bohatera bajronicznego noszą postaci Dostojewskiego: Raskolnikow, Dymitr Karamazow, Sonia. Również pisarzy polskich: Ksiądz Robak, Kmicic Babiniecz. Lecz najciekawsze jest to, że również dzisiaj postaci z filmów, komiksów, czy książek noszą znamiona tej ponadczasowej kreacji. Pisząc o postaci bajronicznej mam na myśli bohaterów powieści poetyckich Byrona: Korsarza i Giaura, ale również Konrada Wallenroda. Najbardziej charakterystycznym bohaterem współczesnej kultury, bohaterem, który ma rysy Konrada czy Giaura jest James Bond.
BOHATER BAJRONICZNY BOHATER WSPÓŁCZESNY
Charakteryzuje się nietypowym wyglądem. Ubrany jest najczęściej na czarno. Rysy twarzy ma mocne, wzrok przenikliwy. Nie jest nietypowy, w sensie „dziwny”, zwraca uwagę, ale nie jakąś nieprzeciętną cechą, typu „bardzo wysoki, niezwykle chudy”. Zwraca uwagę, bo ma coś w sobie. Wygląd ma już na wstępie zdradzać po części jego charakter. Opowiada o tym co się dzieje w jego duszy. Bohater współczesny jest przede wszystkim przystojny (zapotrzebowania odbiorców), ale również nietypowy. Ma tajemniczy, przenikliwy wzrok. Ma poważny wyraz twarzy. Ubiera się w ciemne garnitury.
- Postaci kreskówek ubrane są dopasowane stroje, które wyróżniają ich z tłumu. Wszyscy zakrywają prawdziwą twarz, by ukryć tożsamość.
Bohater bajroniczny jak i bohater współczesny przeżył kiedyś wielką traumę. Trauma ta nie daje mu wieść spokojnego, zwykłego życia. Giaurowi zabito ukochaną, Konradowi Wallenrodowi zabito rodziców a jego porwano.
Rodzice Jamesa Bonda również zginęli podczas wspinaczki górskiej, kiedy James był jeszcze dzieckiem.
-Rodziców Batmana zabił Joker.
-Spidermanowi zmarł wujek.
Dwuznaczny moralnie, nie jest postacią czarno-białą, nie można powiedzieć, że jest zły, ale nie jest też dobry. Zabija, ale nie znaczy to, że jest zły. Wallenrod zabija Krzyżaków (swoich opiekunów, tych którzy go wychowywali), ale jednocześnie tych, którzy zabijają jego rodaków i zabili jego rodziców. Jest w konflikcie moralno- etycznym. Konrad z „Korsarza” również zabija, ale nie potrafi zranić w plecy, jest honorowy. Zabija ludzi w haremie, ale ocala kobiety.
Dwuznaczny moralnie. Jest szpiegiem, zabija, oszukuje i wykorzystuje ludzi, ale robi to z wyższych pobudek. Np. Ratuje w ten sposób świat przed jakimś szaleńcem, który chce użyć broni masowego rażenia, bądź ratuje królową, którą ktoś usiłuje zamordować.
(…)
… zastępowana wyjaśnieniami psychologicznymi (diabeł tkwi w człowieku, zło wewnętrzne)
Faust i nawiązania do niego: literatura „Dziady”, „Kordian”, „Nie-boska komedia” (kontakt z siłą wyższą dla idei), „Pani Twardowska”, „Zamek kaniowski” (diabelskie tło), „Doktor Faustus” Manna, „Mistrz i Małgorzata” Bułhakowa; malarstwo: „Faust” Rembrandta, „Faust”, „Stary Faust” - Salvador Dali; opera: „Potępienie Fausta…
…”, ponieważ dla nikogo nie jest już wystarczające zakończenie „i żyli długo i szczęśliwie”, ponieważ jest ono obarczone ironią. Publiczność oczekuje śmierci głównego bohatera, żąda łez - skomercjalizowanego oczyszczenia.
Powieść problemowa proponuje rozwiązania wieloznaczne, stawia czytelnika w stan konfliktu z samym sobą. Przedstawia zakończenia, których czytelnik się nie spodziewał. (Dostojewski, Stendhal, Balzac…
… powieści odcinkowej i pojawieniem się nowej publiczności z drobnomieszczaństwa, rzemieślników i robotników. Powieść ludowa i populistyczna, demokratyczna. Los uciśnionych ludzi pomści bohater-nadczłowiek. Walka dobra ze złem. (tu: „Tajemnice Paryża” Sue i „Trzej muszkieterowie”, „Hrabia Monte Christo” Dumas, ale także Balzac, który niejednokrotnie czerpie z powieści popularnej)
Okres mieszczański…
…, które nie mszczą losów uciśnionych, lecz realizują swój własny egoistyczny plan zdobycia władzy. (bohaterowie: Arsene Lupin - złodziej dżentelmen - okrada bogatych, którymi gardzi, pragnie władzy; Fantomas)
Niezbędnym elementem powieści popularnej jest nadczłowiek, dzięki niemu dobrze działa mechanizm pocieszania. To nadczłowiek jest w stanie rozwiązać każdy problem i to w sposób nie do przewidzenia. Pociesza…
… schemat tragedii zubożony jest do granic możliwości. W starciu: problem-superman wynik może być tylko jeden. Zwycięzcą jest (bo tak być musi) pocieszenie uwikłanego w (niejednokrotnie) ponurą rzeczywistość czytelnika.
„Opętani” w kontekście intertekstualności. Z jakimi gatunkami gra Gombrowicz?
"Opętani" to powieść Gombrowicza wydrukowana w 1939 roku w prasie, pod pseudonimem, nieopatrzona żadnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)