To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MICHAŁ GŁOWIŃSKI - POWIEŚĆ MŁODOPOLSKA prace o powieści młodopolskiej pisali Brzozowski, Irzykowski, Komornicka, Lach, Ortwin, Dąbrowski
niemonograficzne założenia Głowińskiego przy tworzeniu tej książki
stosuje poetykę historyczną I. Gatunek literacki i problemy poetyki historycznej gatunek to znak literackości , kategoria znana od wieków - stąd teza o historyczności gatunku
ważna jest świadomość gatunkowa
gatunek to gramatyka literacka
gatunek to gra konieczności i możliwości
gatunek to pole porozumienia pisarza z czytelnikiem
inwarianty gatunkowe
diachroniczne przekształcenia gatunku
gatunek to konwencja literacka II. Prąd literacki jako kategoria poetyki historycznej prąd oddziałuje na system gatunkowy prąd to zespól określonych czasowo czynników prąd to pojęcie szersze niż pojęcie okresu literackiego bardzo ważny jest przedrostek PRE- jest on zespołem możliwości - literackie LANGUE epoki - strukturalizacja i destrukturalizacja epoki prąd dokonuje wyboru w tym, co pozostawiono mu w spadku po poprzednich epokach, prądach III. Sytuacja powieści młodopolskiej Młoda Polska - 1890 - 1918, ale w prozie trwa do 1930 roku
w Polsce największe osiągnięcia w powieści realistycznej idą w parze z najciekawszymi powieściami awangardowymi, modernistycznymi (klasyka powieście realistycznej - Balzac, Dickens, Turgieniew)
powieść młodopolska oceniana jest innymi kryteriami niż powieść realistyczna
Brzozowski opisywał „złą kompozycję” powieści modernistycznej (nerwowość stylu)
współżycie naturalizmu z modernizmem jest częste w prozie młodopolskiej
modernizm miał przecież na uwadze głównie poezję
naturalizm składa się na młodopolski fenomen
pojmowanie naturalizmu wg wskazań Zoli: teza, że literatura kreuje wizję świata przepuszczonego przez filtr temperamentu artysty (intymne doświadczenie)
jedność symbolizmu i naturalizmu! zmiana w postrzeganiu czytelnika - nie jest już apodyktycznie narzucany styl odbioru, postawa (wolny odbiór)
zapatrzenie we wnętrze powieści
z pozoru powieści tej epoki pełne są sprzeczności i paradoksów
naturalizm w MP kojarzony był raczej z poezją! IV. Przekształcenia powieści realistycznej: pozycja narratora powieść modernistyczna inaczej sytuuje narratora
ważny staje się stosunek mowy narratora do mowy kreowanych postaci
narrator dystansuje się od mowy postaci (bez monologu wypowiedzianego)
czasem narrator ogranicza swoje kompetencję i rezygnuje ze swojej odrębności językowej
narracja personalna (Stanzel) - narrator nie opowiada o tym, jaki świat jest, ale o tym jak widziany jest przez określoną postać
(…)
… organizuje aktywność czytelnika VI. Od dokumentu do wyznania: o powieści w pierwszej osobie zwrot ku narracji 1-osobowej jest najważniejszą zmianą w prozie XIX wieku
ten zwrot intronizuje narratora wszechwiedzącego
narracja w 1 osobie postulowała wszelakie formy- od wyznania po dokument, od zapisu do manifestu postaw pokoleniowych - np. „Bez dogmatu” Henryka Sienkiewicza jest dziennikiem intymnym i powieścią polemiczną, skierowana przeciwko dekadentyzmowi, literatura intymna, analityczna, literatura wyznań (spowiedź zbolałej duszy)!
często występuje także powieść w listach (np. Dąbrowski „Felka”)
duża rola „pisania o pisaniu” (autotematyzm)! (np. „Pałuba” Karola Irzykowskiego): powieściowa metodologia powieści metajęzyk interaktywność cytatowość
stylizacja powieści na dziennik była w MP…
… impresjonistyczne ujawniają się w opisie - styl osobisty - poezja narzuciła styl wypowiedzi całemu okresowi
Irzykowskie w „Pałubie” tworzy metajęzyk (powieść homofoniczna)
„Pałuba” neguje samą siebie jako powieść i dokonuje rozkładu postaci
w MP następuje następuję zwrot ku narracji w 1 osobie (jak u romantyków)
w narracji 1-osobowej akt wypowiedzi nie może w niej zostać całkowicie przemilczany, przedmiot…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)