To tylko jedna z 10 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KAROL IRZYKOWSKI - PAŁUBA / SNY MARII DUNIN BN. S I 240
OPRAC. ALEKSANDRA BUDRECKA
1899 - gotowa pierwsza wersja (praca 1891 - 1897)
„Pałuba” narodziła się na podstawie pamiętników, które I. pisał dla Erny Brandówny
koncepcja lit. wg. Irzykowskiego: nakaz absolutnej szczerości , pisanie w czasie procesu twórczego: * intymiznm - postuluje sięganie przez twórcę do przeżyć osobistych * najściślejszy związek pisarstwa z materią pozaliteracką, która pisarzowi dostarcza impulsów - takie kształtowanie fikcji, które oddawałoby złożoność rzeczywistości będącej przedmiotem lit., jej wieloaspektowość i zmienność - „zasada komplikacji”
„Pałuba” jest utworem w którym I. zawarł refleksję teoretycznoliterackie
wyd. 1903 nakładem Księgarni Polskiej Bernarda Połonieckiego
„Pałuba” - studium idealizmu zerwanie ze wszystkimi konwencjami powieściopisarstwa
w „Snach Marii Dunin” zawiera się ta sama teza o stosunku człowieka do ideałów, której ilustracją w studium biograf. jest historia Piotra Strumińskiego (sny nie tracą swojej autonomii literackiej)
prefreudyzm opowiadanie o opowiadaniu rzeczywistość przedstawiona jest jako np. sama sytuacja opowiadania - narrator i jego słuchacze
palimpsest / mistyfikacja /
dwie opowieści - Bractwa, a w nadbudowie nad tą opowieścią mówi się o tym, jak ta historia została opowiedziana słuchaczom żądnym opowieści „ze sfer mistycznych”
kompromitacja narratora 1 etap: podwójnie uwarstwiona rzeczywistość przedstawiona: pewna opowieść i opowieść o tej opowieści
2 etap: I. stwierdza fałsz wszystkiego, co dotychczas powiedziane (ostatnie zdanie), burzy rzeczywistość przedstawioną i pozostawia nam jedynie rzeczywistość językową (!) (czyli rzecz. przedst. opowieści to narrator, ktoś kto wypowiada zdania i kto konstatuje ich fałszywość)
fikcja staje się przedmiotem świadomej czynności narratora
powieść o powieści 3 rodzaje powieści (!) : 1 - quasi-powieść analityczna: dzieje Piotra Strumieńskiego 2 - quasi-powieść o powieŚci - traktat psychologiczny 3 - refleksje dotyczące pisania powieści „Pałuba” to 4 te ksty (!): 1 - studium biograficzne 2/3 - teksty odnoszące się do studium 4 - teksty odnoszące się do „Snów MD”
autotematyzm wpisanie w powieść określonej koncepcji literatury (stosowanie narracji „P.” do powieść realistycznej i młodopolskiej)
dwoistość „P.” to pytanie, gdzie jest narrator a gdzie sam Irzykowski (zd. logiczne, a zd. fikcjonalne)
komentarz nieustannie ujawnia fikcyjność opowiadanej historii, fakt jej powstania „przed czytelnikiem”, w jego obecności
(…)
…, a metajęzykiem
o autotem. możemy w „P.” mówić, gdy nie wyróżniamy poziomów języka w tekście
tekst, zwracając uwagę na siebie jako na tekst, odwraca ją od fikcyjnych obiektów, do których się odnosi
jeżeli wyodrębnimy zdania logiczne obok fikcjonalnych, to mówienie o autotem. jest problemem pozornym. Wtedy pod tytułem „Pałuba” będzie się kryć tylko historia o Piotrze Strumieńskim, a nie komentarz…
… Nietzschego.
s. 159 „Ponieważ interesuje mnie głównie historia jednego tylko kompleksu w umyśle Strumieńskiego (dotyczącego Angeliki), przekornie będę się wdawał w tę różne odgałęzienia jego psychiki, z których każdy wymagałby osobnego opisu analitycznego.” - Irzykowski analityk!
s. 160 „Nie zależy mi na utrzymaniu chronologicznej ścisłości.”
Być może znaczące nazwisko - Strumieński od „strumień świadomości…
… na wyspę BWD na opowiedziała mu prawdziwą historię, którą teraz on opowie czytelnikom. Śnią się jej koszmarne sny. Mężczyzna.
BWD - „Bractwo Wielkiego Dzwonu” - bractwo poszukiwaczy ideału. Narrator wprowadzony do Bractwa (nowicjat). Pomaga Marii w jej snach. Nowa podróż - widok stożka, poszukiwanie dzwonu, ślub z Herminą.
Umiera M. Dunin. On wyjeżdża. Nie wie czy te wydarzenia były prawdą…
… musze znów poruszyć wpływ literatury i tzw. prądów umysłowych w sztuce na Strumieńskiego.”
Dekadentyzm, uwielbienie dla Angeliki i jej sztuki. Zajął się tylko Pawełkiem, studiował pisma pedagogiczne. Zaczął śnić o Angelice.
XI. PIERWIASTEK PAŁUBICZNY
Apostrofa do tego pierwiastka.
s. 193 „A jakże ślicznie i dziwacznie brzmi mi ten tytuł! Co za nazwa pysznie szkaradna i niemuzykalna! Jaki sukces…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)