Pamięć Pamięć jest zdolnością do przechowywania informacji i składają się na nią różne systemy i różne procesy. Wyróżnia się dwa główne systemy pamięci.
Pamięć deklaratywna/jawna (ang. declarative/explicite memory) - system pamięciowy, w jakim przechowywane informacje są łatwe do uświadomienia, łatwe do werbalizacji lub wizualizacji. Z perspektywy neurobiologicznej, ten system pamięciowy jest związany z funkcjonowaniem hipokampa - struktury znajdującej się w przyśrodkowej części płata skroniowego mózgu. Pamięć sensoryczna (ang. sensory memory) - jest zjawiskiem bardziej percepcyjnym niż pamięciowym, związanym z rejestracją bodźca danej modalności; pamięć sensoryczna przechowuje niewielką ilość informacji w bardzo krótkim czasie. - pamięć ikoniczna (ang. iconic memory) - związana z modalnością wzrokową
- pamięć echoiczna (ang. echoic memory) - związana z modalnością słuchową
Pamięć przemijająca - przechowuje niewielką ilość informacji przez krótki czas. a) Pamięć krótkotrwała (ang. short-term memory, STM), pamięć natychmiastowa, bezpośrednia (ang. immediate memory); pamięć robocza, operacyjna (ang. working memory) - terminologia zależy od konkretnej teorii - dotyczy przechowywania niewielkiej ilości informacji werbalnych bądź niewerbalnych, jakie są aktualnie używane. Ten system charakteryzuje się brakiem trwałości, tj. informacje w nim zawarte mogą zostać utracone i nie muszą być zapamiętane na stałe, jak również ograniczeniem w zakresie ilości informacji. Pojemność tego systemu określa tzw. magiczna liczba Millera 7+/-2. Teoria pamięci roboczej wiąże procesy pamięci z funkcjami wykonawczymi i uwagą.
b) Pamięć prospektywna (ang. prospective memory) - dotyczy odraczania reakcji, pamiętania o czymś, co ma być wykonane w przyszłości w określonym miejscu i czasie; stanowi jak gdyby połączenie pamięci epizodycznej i funkcji wykonawczych[6].
Pamięć długotrwała (ang. long-term memory, LTM) - dotyczy informacji zapamiętanych trwale, skonsolidowanych. W przypadku tego systemu mówi się także o tzw. fazach, procesach, lub czynnościach pamięciowych, a więc przede wszystkim o: -(1)- zapisywaniu informacji w pamięci (ang. encoding): zapamiętywaniu, kodowaniu
-(2)- przechowywaniu informacji w pamięci (ang. storage)
-(3)- wydobywaniu, przywoływaniu informacji z pamięci (ang. retrieval), co na język polski przekłada się jako "odtwarzanie"[3][10] lub "odpamiętywanie"[2], ale nigdy jako "przypominanie", choć wydawało by się to bardziej intuicyjne. Termin "przypominanie" jest bowiem zarezerwowany dla pewnej klasy przywoływania informacji. Wyróżnia się przynajmniej dwie kategorie odpamiętywania: -(3a)- przypominanie (ang. recall) - aktywny proces samodzielnego uzyskania dostępu do danej informacji (ang.
(…)
…, choćby po przez zmniejszenie czasu reakcji
- poprzedzanie negatywne ma miejsce wówczas, kiedy wcześniejsza ekspozycja bodźca utrudnia wykonywanie danego zadania, czynności, choćby po przez wydłużenie czasu reakcji
Proste warunkowanie klasyczne (ang. classical conditioning) - to również nie jest w rzeczywistości system pamięci, tylko procedura doświadczalna w badaniach psychologicznych, jak i w badaniach nad uczeniem się zwierząt, ukazująca pewne zjawisko. Istotne jest, że do systemu pamięci niedeklaratywnej zalicza się wyłącznie najprostsze formy warunkowania klasycznego, tj. procedury warunkowania lęku[12] i warunkowania odruchu na mrugnięcie[13], które to procesy na poziomie neurofizjologicznym zachodzą bez udziału hipokampa. Bardziej złożone formy warunkowania klasycznego wymagają już udziału hipokampa…
…, a w konsekwencji niedostrzeganie tego, że ktoś kłamie. Dokonując atrybucji, wykorzystujemy również rozmaite skróty poznawcze — schematy i teorie. Jednym ; z takich skrótów jest podstawowy błąd atrybucji. Jest to ! tendencja do przeceniania w postępowaniu ludzi roli wewnętrznych, dyspozycyjnych właściwości. Jest tak dlatego, że zachowanie człowieka ma często dla spostrzegania l większą ważność niż kontekst…
… oraz dlatego, że to, jak ich traktujemy, sprawia, że zachowują się wobec nas w taki sposób, jakiego od nich oczekujemy (samospełniające się proroctwo).
Obserwując zachowanie innych możemy wywnioskować o intencjach, cechach osobowości, potrzebach, cechach moralnych. Przebieg procesu spostrzegania ludzi wyjaśnia teoria ATRYBUCJI (zapoczątkował ją Hajder) ATRYBUCJA to przypisywanie innym ludziom lub samemu sobie cech osobowości bądź…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)