Treść notatki przybliży nam takie zagadnienia, jak: introspekcjonizm, behawioryzm, metody badań w psychologii, percepcja ruchu i kształtu, czucie skórne i ból, zakłócenie i ułatwienie czynności, wpływ emocji na wykonanie czynności, motywacja. Ponadto wyjaśnia takie zjawiska, jak: motywacja, potrzeby, preorientacja zawodowa.
1. Psychologia jako nauka.
Termin psychologia pochodzi z języka greckiego od 2 wyrazów greckich: psyche - dusza i logos - słowo, nauka. Psychologia oznaczała w starożytności naukę o duszy rozumianej jako siedlisko wewnętrznego (psychicznego, duchowego) życia człowieka. Niematerialna duszę, pojmowano również jako ideę, ducha przeciwstawiano ciału, uznając prymat ducha nad materią. Twórcą pierwszego dzieła psychologicznego De anima (o duszy) był filozof grecki Arystoteles (384-322p.n.e.). Usystematyzował on zjawiska psychiczne i próbował wykryć prawa jakie nimi rządzą. Zaliczał do nich prawa kojarzenia i kontrastu, dzięki którym łączymy idee będące treścią życia psychicznego.
Rozwój psychologii naukowej.
Jako umowną datę powstania psychologii jako odrębnej nauki przyjmuje się rok 1879. Wtedy to niemiecki uczony Wilhelm Wundt, założył w Lipsku pierwsze laboratorium psychologiczne. Klasyczna psychologia naukowa, wzorując się na naukach ścisłych rozwinęła badania psychofizyczne i psychofizjologiczne, prowadzone metodami eksperymentu laboratoryjnego. Głównym przedmiotem jej zainteresowań były jednak zjawiska psychiczne utożsamiane z tym co zjawia się w świadomości człowieka w rozmaitych sytuacjach i warunkach, które można niekiedy kontrolować.
Introspekcjonizm - wgląd we własne przeżycia wewnętrzne. Ze względu na przypisywanie dużego znaczenia samoobserwacji psychologię klasyczną nazwano psychologią introspekcyjną. Behawioryzm - najbardziej radykalne przeciwstawienie psychologii klasycznej stanowi behawioryzm. Kierunek ten powstał w Stanach Zjednoczonych na gruncie filozofii pragmatycznej wysuwającej na pierwszy plan w życiu i w działaniu, a także w nauce - korzyści praktyczne, skuteczność odziaływania na przebieg badanych zjawisk i zdarzeń. Twórca behawioryzmu John Broadus Watson (1878-1958) uważał, że przedmiotem psychologii nie może być świadomość, do której badacz nie ma dostępu za pomocą obiektywnych metod naukowych. Introspekcja jako metoda subiektywna nie dostarcza informacji, które można by sprawdzić. Dostępne badaniu naukowemu jest jedynie zewnętrzne zachowanie się człowieka i ono właśnie powinno być przedmiotem psychologii. To co człowiek robi, jak się zachowuje, ma ponadto wartość praktyczną i społeczną. Behavior w języku angielskim oznacza zachowanie się, stąd nazwa kierunku: behawioryzm. Behawioryści zaproponowali program, który pozwalał ich zdaniem zbliżyć psychologię do nauk przyrodniczych i odnosił się do zachowania wszystkich istot żywych - tak zwierząt jak i ludzi. Program ten jest zawarty w formule S-R, przy czym S oznacza bodziec lub grupę bodźców, R - reakcję organizmu zwierzęcia lub człowieka na ów bodziec. Zadaniem psychologów jest badanie zależności reakcji od układów bodźców. Pozwoli to przewidzieć zachowanie się osobnika w określonej sytuacji, gdyż zewnętrzna sytuacja (układ bodźców) wyznacza aktywność ruchową i słowną. Zachowanie się werbalne występuje przy tym tylko u czlowieka.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)