To tylko jedna z 14 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRZYWÓDZTWO POLITYCZNE Niccola Machiavelli (poł. XVI w.) „Ksią ę”. Włoski polityk i dyplomata opisał reguły postępowania przywódców politycznych wobec swoich zwolenników i przeciwników, tak aby ci postępowali zgodnie z ich wolą. Zalecał niejawny charakter sprawowania władzy, która miała być przede wszystkim skuteczna a wartości etyczne były na drugim miejscu. „Cel uświęca środki”. Gustaw LeBon „Psychologia tłumu” (1895). Pierwsza praca psychologiczna będąca analiza wywierania wpływu przez jednostkę na tłum. Mówił o roli „presti u” potencjalnego przywódcy jako podstawowym warunku sprawowania władzy politycznej. Słabością badań nad przywództwem politycznym jest metodologia badań: lustracja (wywiad, obserwacja, sonda ) i psychobiografie. Metody lustracyjne dostarczają na ogół typologii stylów i osobowości przywódców wywiedzionych z ich publicznych wystąpień. Psychobiografie opierają się zazwyczaj na materiałach archiwalnych i relacjach innych osób, a jeśli udaje się dotrzeć do głównych bohaterów, to ich relacje są zniekształcone przez autocenzurę, autoprezentację, obowiązek zachowania tajemnicy itd. Pozwalają jednak pokazać związki miedzy indywidualnymi doświadczeniami a podejmowanymi decyzjami politycznymi. Przywództwo polityczne: dziedzina słabo zbadana Zadania przywódcy politycznego są o wiele bardziej zró nicowane Decyzje przez nich podejmowane maja znacznie większą rangę i zasięg (społeczeństwo, państwo, stosunki międzynarodowe) Dysponują liczniejszymi i bardziej urozmaiconymi sposobami sprawowania władzy (czy inny przywódca mo e wywołać militarną konfrontację?) Warunki ich działalności są o wiele bardziej zró nicowane (m.in. kontakty w małych grupach, ale tak e z tłumami) Wniosek: Przywództwo polityczne jest działaniem znacznie szerszym, bardziej zło onym i zró nicowanym wewnętrznie ni jakikolwiek inny rodzaj kierowania. Czy coś odró nia przywództwo polityczne od innych rodzajów przywództwa? Style kierowania w małych grupach: Autokratyczny – przywódca sam określa cele, przydziela zadania i egzekwuje ich wykonanie Demokratyczny – partnerskie relacje przywódca-grupa, cele i zadania uzgadniane są wspólnie Liberalny – brak kierowania, podstawowa role odgrywa grupa Autokratyczny styl kierowania w polityce mo liwy jest jedynie w nielegalnych
(…)
… – członkowie PZPR)
- Przywódcy grup terrorystycznych: skrajna ekstrawersja (chwiejność zachowań,
koncentracja na własnej osobie, brak szacunku dla cudzych potrzeb, chłód
emocjonalny, tolerancja na stres) albo neurotyzm (podejrzliwość, agresywność,
nietolerancja, przesadna wra liwość na krytykę) (Crenshaw, 1986).
- Paranoiczne zaburzenia osobowości przywódców państw totalitarnych, m.in.:
Hitlera (Lavik, 1989) i Stalina (Birt, 1993).
- Otwartość poznawcza, tolerancja na zło one i wieloznaczne informacje, niski
autorytaryzm (badania amerykańskich przywódców partyjnych, Knutson; 1972)
- Skuteczni przywódcy charakteryzują się wysokim poziomem integracyjnej
zło oności poznawczej (Tetlock, 1993)
Teoria interakcyjna. Przywództwo opiera się na wzajemnych relacjach pomiędzy
przywódcą i jego zwolennikami.
Charyzma…
… decyzji.
Pięć elementów stylu przewodzenia:
Zakres zainteresowań politycznych
Tolerancja dla konfliktów we własnym otoczeniu
Typ dominującej motywacji (zadaniowa vs zorientowana na relacje interpersonalne)
Strategia gromadzenia informacji (osobiste zaanga owanie w zbieranie informacji vs
poleganie na skondensowanych informacjach przetworzonych przez ekspertów i
opatrzonych sugestiami dalszego działania)
Sposoby rozwiązywania konfliktu (forsowanie własnych racji, nacisk na budowanie
porozumienia, arbitra , unikanie zaanga owania w konflikty)
Czym uwarunkowane są opisywane przez autorów ró nice?
Jaki wpływ mają poszczególne style przywództwa na procesy polityczne?
Kto zostaje politycznym przywódcą?
Teoria Zeitgeist. W pewnych uwarunkowaniach historyczno-kulturowych, w
określonych okolicznościach wytwarza…
…
właściwościach osobowości i intelektu.
Według Le Bona o szczególnej mocy oddziaływania na tłum decyduje presti : nabyty
(nazwisko, urodzenie, tytuły, sukcesy) lub osobisty (wrodzony urok i moc wpływu).
Presti wywołuje u ludzi fascynację i podziw.
Charyzma. Według socjologów jest to zespół cech pozwalających wywoływać
ponadprzeciętny wpływ na otoczenie (łatwość kierowania tłumem, poczucie
posłannictwa, głębokie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)