PRZYMIERZE Inicjatywa zawarcia przymierza pochodziła od Boga, który aktem swojej łaski. Przymierze zobowiązywało naród wybrany do wypełnienia powinności moralnych i religijnych, do posłuszeństwa wobec przykazań etycznych, czyli obejmowało należną postawę wobec Boga. Ten wyjątkowy związek pomiędzy Jahwe a narodem był zaproszeniem Izraela do odpowiedzi, miłości, wierności i służby. Zatem zawierając przymierze Izrael jednocześnie zobowiązał się do zachowania prawa Bożego. Izraelici otrzymali miano „synów”, a Bóg był ich Ojcem, który troszczył się szczególnie o swój lud. Idea przymierza oznaczała dla narodu żydowskiego wpisanie go w ekonomię zbawienia.
Po śmierci Salomona, monarchia podzieliła się na królestwo północne i południowe, rozpoczął się proces zmian, którego skutkiem było powstawanie nierówności społecznych w nowo powstałych państwach na niespotykaną dotąd skalę. Porzucono stary model państwowości, opierający się na związkach plemiennych, powiązany z przymierzem, a nie wypracowano jeszcze nowego. W VIII w. przed Chr. zmiany zaszły tak daleko, iż można mówić o zachowaniu przymierza jedynie w sensie deklaratywnym. Praktyka życia wskazywała, że niewielu w Izraelu uznawało obowiązywalność przymierza z Jahwe, co utrwalało rozwarstwienie społeczne. Przymierze rozumiano już raczej jako zabezpieczenie narodu na przyszłość, aniżeli zachętę do wierności jego wymaganiom. Prorocy, odwołując się do przymierza piętnowali grzechy narodowe, ukazując wyjątkową niewdzięczność narodu w odniesieniu do tylu łask otrzymanych przez naród od momentu wyjścia z niewoli, otrzymania w posiadanie ziemi. Według proroków wypełnienie zadań wynikających z przymierza nie mogło ograniczać się tylko do kultu, tym bardziej, że sam kult stał się bałwochwalczy, a zatem obrażał Boga. Zdawali sobie sprawę, że przymierze zostało złamane wskutek odrzucenia miłości Boga, z jednoczesnym oddaniem się Baalowi; a zatem Izraelici mieli być wkrótce poddani surowemu osądowi Boga. Prorok Ozeasz jako pierwszy przedstawił przymierze Boga z narodem jako małżeństwo. Podkreślał, że właściwa postawa narodu wobec Boga winna charakteryzować się miłością i wiernością, podobnie jak postawa dobrej żony, która darzy takimi uczuciami swego męża. Prorocy oparli swoje orędzie na poszanowaniu przymierza z Jahwe i jego zobowiązaniach. Określając istotę przymierza w powiedzeniu: „wy jesteście moim ludem, ja jestem waszym Bogiem” wskazywali, że przyszłość narodu jest zależna od wyboru i realizacji wymagań religijnych, moralnych i społecznych zawartych w przymierzu. Prorocy w swym nauczaniu nieustannie podkreślali potrzebę realizacji powinności moralnych wynikających z przymierza. Przymierze można rozumieć jako: związek krwi, a więc duszy, czyli nierozerwalność więzi; Krew niejako pieczętuje
(…)
… odgrodzili się od pogan jak mówi talmud płotem Prawa.
Zapowiadane na czasy mesjańskie Nowe Przymierze będzie się charakteryzowało zbawczym darem, łaską, działaniem Ducha Jahwe, który zostanie wylany na Nowy Lud Boży. Nowość jego działania będzie polegała na obdarowaniu wiernych nowym sercem po usunięciu poprzedniego z kamienia. Realizacja Nowego Przymierza Tekst Jr 31, 31-34. - aż cztery razy powtarzana…
…, przy ustanowieniu Eucharystii. Nowe Przymierze zainauguruje Jezus we własnej Krwi, a wraz z nim nową, świętą społeczność - Kościół. aspekt zewnętrzny i wewnętrzny
przymierze nierozerwalnie związane z prawem
zachowanie przymierza miało prowadzić do prawdziwego i godnego życia stąd powiązanie z moralnością
faryzeizm jako odejście od ducha przymierza bo tylko zewnętrznie
naruszenie p. było czynnością niemoralną…
… koniecznością. Istota nowego przymierza będzie polegała na nowym hesed, nowym ludzie o nowym sercu, by przyjąć nowe Prawo.
Uzupełnieniem ujęcia Jr jest Ez:
„Ja jednak wspomnę o przymierzu, które z tobą zawarłem za dni twojej młodości, i ustanowię z tobą przymierze wieczne”. Późniejsi prorocy widzą wypełnienie przymierze w perspektywie eschatologicznej. Np. „dzień Jahwe” niewątpliwie należy do czasów ostatecznych. Sam Jahwe wskazuje na wieczność przymierza; „Góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nigdy nie odstąpi ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju” (Iz 54, 10). Znaki przymierzy, (jakie): tęcza, obrzezanie, Pascha, Arka Przymierza z tablicami. Spośród tych znaków dwa przetrwają: chrzest jako inicjacja życia w Kościele zastąpi dawne obrzezanie, a baranek paschalny Wyjścia…
… Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątką!” 1 Kor 11, 25
„Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.” Łk 22, 20
Kres eschatologiczny Nowego Przymierza
Zakończenie Przymierza w NT znajdujemy w Apokalipsie w wizji 7 trąby: „Potem świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni, a nastąpiły błyskawice…
… Jedynego Boga. Po powrocie z niewoli, co prawda pamiętano o przymierzu, ale niewłaściwie, gdyż, co prawda przestali popełniać bałwochwalstwo, ale ulegli formalizmowi religijnemu. Przymierze Jahwe z Izraelem od początku miało przynieść zbawienie także poganom. Izrael wśród innych królestw świata będzie spełniał rolę kapłańską, czyli pośrednika w kulcie i podziale zbawczych darów. Natomiast Żydzi mocno…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)