Przymierze

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 1155
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Przymierze - strona 1 Przymierze - strona 2

Fragment notatki:

PRZYMIERZE
Bóg w historii zbawienia zawierał z ludźmi przymierze, aby mogli uczestniczyć w Jego życiu. „Dziś uzyskałeś to, że Pan ci powiedział, iż będzie dla ciebie Bogiem, o ile ty będziesz chodził Jego drogami, strzegł jego praw, poleceń i nakazów oraz słuchał jego głosu. A Pan uzyskał to, żeś ty dziś obiecał być ludem stanowiącym szczególną Jego własność, jak ci powiedział, abyś zachowywał Jego wszystkie polecenia”(Pwt 26, 17n.).
Inicjatywa zawarcia przymierza pochodziła od Boga, który aktem swojej łaski, a nie ze względu na zasługi narodu czy liczenia na jakąś wdzięczność, pragnął zrealizować zbawcze plany wobec Izraela. W przymierzu został także zawarty pewien porządek moralny dany Izraelowi przez Jahwe. Przymierze zobowiązywało naród wybrany do wypełnienia powinności moralnych i religijnych, do posłuszeństwa wobec przykazań etycznych, czyli obejmowało należną postawę wobec Boga (por. Oz 4, 6). Ten wyjątkowy związek pomiędzy Jahwe a narodem był zaproszeniem Izraela do odpowiedzi, miłości, wierności i służby . Zatem zawierając przymierze Izrael jednocześnie zobowiązał się do zachowania prawa Bożego. Dzięki przymierzu stawał się narodem bliskim Jahwe, mającym trwałe podstawy egzystencji w przyszłości. Izraelici otrzymali miano „synów”, a Bóg był ich Ojcem, który troszczył się szczególnie o swój lud, aby bez przeszkód mógł się rozwijać. Dawne przymierze pojmowano jako układ między Jahwe a Jego ludem, było ono obwarowane zobowiązaniami, obietnicami i przekleństwami, które Bóg zawarł z narodem, aby doprowadzić Izrael do życia w jedności z Nim. Idea przymierza oznaczała dla narodu żydowskiego wpisanie go w ekonomię zbawienia. „Dla Izraelity Starego Testamentu wierność przymierzu stała się warunkiem Bożego błogosławieństwa, a niewierność - przekleństwem, gdzie błogosławieństwo było nieproporcjonalnie większe. Nie proponuje On przy tym tego przymierza jako czegoś dowolnego, lecz suwerennie je ustanawia, a wierność przymierzu nakazuje pod groźnymi sankcjami moralnymi - ciężkiej winy i odpowiedniej do niej kary”.
Po śmierci Salomona, monarchia podzieliła się na królestwo północne i południowe, rozpoczął się proces zmian, którego skutkiem było powstawanie nierówności społecznych w nowo powstałych państwach na niespotykaną dotąd skalę. Porzucono stary model państwowości, opierający się na związkach plemiennych, powiązany z przymierzem, a nie wypracowano jeszcze nowego. Dotychczas w społeczeństwie izraelskim nie było większych różnic klasowych, a o charakterze struktury społecznej, kwestiach spornych czy wzajemnych zobowiązaniach decydowało prawo przymierza. W VIII w. przed Chr. zmiany zaszły tak daleko, iż można mówić o zachowaniu przymierza jedynie w sensie deklaratywnym. Praktyka życia wskazywała, że niewielu w Izraelu uznawało obowiązywalność przymierza z Jahwe co utrwalało rozwarstwienie społeczne.

(…)

… - i w przekonaniu Izraela tak właśnie się działo - przez szczegółowo opracowany rytuał i hojne wspieranie narodowych przybytków”. Prorocy, odwołując się do przymierza piętnowali grzechy narodowe, ukazując wyjątkową niewdzięczność narodu w odniesieniu do tylu łask otrzymanych przez naród od momentu wyjścia z niewoli, otrzymania w posiadanie ziemi. Odrzucali pogląd, że pozycja Izraela jako narodu wybranego przez Jahwe opierała się, na modłę pogańską, na pokrewieństwie, ziemi i kulcie albo że przymierze z Jahwe zobowiązywało Go bezwarunkowo na przyszłość lub też, że zobowiązaniu wynikającemu z przymierza można było zadośćuczynić przez gorliwe spełnianie przepisów religijnych. Piętnowanie kultu pogańskiego czy łamania prawa przymierza było kontynuacją nauczania dawniejszych proroków, jak w przypadku Natana…
… Jego miłość, aby oddawać się bałwochwalstwu. Rozszerzający się baalizm, był jawnym odwróceniem się od miłości Jahwe, naruszeniem przymierza. Dlatego odnowienie przymierza jako nowe zaślubiny oparte na miłości, wierności i sprawiedliwości prorok odnosił do przyszłości (Oz 2, 20-24). Prorocy oparli swoje orędzie na poszanowaniu przymierza z Jahwe i jego zobowiązaniach. Określając istotę przymierza…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz