Ćwiczenie I Przygotowanie mas ogniotrwałych i zaformowanie próbek Cel ćwiczenia Przygotowanie mas ogniotrwałych, sposoby ich formowania oraz oznaczenie wybranych właściwości otrzymanych próbek. Wprowadzenie - definicje i pojęcia P ierwszą, podstawową czynnością przy przygotowaniu mas jest ich zestawienie, czyli odpowiednie dobranie jej składników. Dokonujemy tego w oparciu o dwa kryteria: skład chemiczny i skład ziarnowy surowców. s kład chemiczny surowców - podaje procentową zawartość głównych składników tlenkowych oraz domieszek. Znając skład chemiczny poszczególnych surowców tak dobieramy ich proporcje ilościowe, aby w procesach zachodzących podczas wypalania otrzymać fazy mineralne, które chcemy uzyskać w gotowym wyrobie, gdyż to właśnie skład fazowy warunkuje uzyskanie odpowiednich właściwości wypalonego materiału . skład surowcowy mas - podaje procentowe udziały poszczególnych surowców. skład fazowy - określa rodzaj oraz ilość faz występujących w gotowym wyrob ie. Drugim ważnym kryterium jest skład ziarnowy surowców, który ma bezpośredni wpływ na zwartość wypalonego tworzywa. skład ziarnowy surowców - określa wielkość ziaren oraz udziały procentowe poszczególnych frakcji ziarnowych. Uziarnienie mas kształtuje możliwość zagęszczenia wyrobów podczas dalszych operacji takich jak: formowanie, suszenie, wypalanie. W zależności od rodzaju masy na wyroby ogniotrwałe oraz ich przeznaczenia rozmiary ziaren największych mogą w nich sięgać nawet 8÷10 mm. Dla mas gruboziarnistych dobór właściwych frakcji oraz ich proporcji ilościowych decyduje o porowatości tworzywa oraz wszystkich innych parametrach charakteryzujących jego porowatą teksturę, co w konsekwencji ma wpływ na zależne od nich właściwości użytkowe, jak np. wytrzymałość na różne rodzaje naprężeń mechanicznych czy odporność korozyjną. Monofrakcyjny materiał po nasypaniu do formy zawiera 25÷50% pustek. Pustki te mogą być wypełnione ziarnami drobniejszymi. Porowatość układu monoziarnowego można zmniejszyć przez dodanie ziaren drobniejszych, które wypełniać będą pustki pomiędzy ziarnami grubymi (rys.1). Masy na wyroby zwarte zestawia się z szeregu, zwykle z co najmniej trzech, frakcji ziarnowych: grubej, średniej i drobnej. Inaczej jest w przypadku niektórych porowatych tworzyw, od których wymaga się dobrej przepuszczalności dla gazów. Masy takie zwykle zestawia się z jednej wąskiej frakcji ziarnowej, a wielkość uziarnienia zależy od przeznaczenia wyrobu. Stosowanie zróżnicowanych frakcji ziarnowych wynika także i z innych powodów. Grube ziarna zapobiegają nadmiernej
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)