To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przygotowanie budowy i obiektu do prowadzenia robót montażowych
Przed przystąpieniem do robót montażowych na budowie należy:
— ogrodzić teren,
— wyrównać plac i dopilnować, by przed rozpoczęciem robót montażowych na terenie wykorzystywanym przy montażu zostały wykonane zewnętrzne podziemne sieci instalacyjne oraz podłoża dróg stałych,
— wyznaczyć i urządzić składowiska prefabrykatów,
— przygotować drogi dojazdowe do placu budowy i drogi na tym placu, — zapewnić dostawę energii elektrycznej (lub przewidzieć w miarę potrzeby inne źródła energii),
— zainstalować odpowiednie oświetlenie,
— zapewnić dostawę wody,
— przygotować pomieszczenia socjalne dla załogi.
Przed przystąpieniem do robót montażowych na danym obiekcie należy:
— założyć osnowę geodezyjną realizacji, a jeśli montaż jest poprzedzony wykonaniem innego rodzaju robót (np. robotami betonowymi), dokonać ich odbioru technicznego, potwierdzonego protokółem zawierającym między innymi zestawienia występujących w rzeczywistości odchyłek od stanu projektowanego,
— przygotować odpowiednie maszyny i urządzenia montażowe, które na swoich stanowiskach roboczych muszą być odebrane przez inspektora Biura Dozoru Technicznego,
— przygotować sprzęt pomocniczy do montażu,
— zgromadzić odpowiedni zapas elementów do montażu i zapewnić ich dalszą dostawę,
— wyznaczyć strefy niebezpieczne przy montażu,
— skompletować i przeszkolić odpowiednią brygadę montażową,
— zapewnić dostawę niezbędnych materiałów uzupełniających (zaprawy, zbrojenia, węzłów i złączy, materiałów do ocieplenia węzłów itp.). Osnowę geodezyjną do realizacji wykonują wyspecjalizowane grupy geodetów ze służb inwestorskich lub specjalistycznych przedsiębiorstw (por. rozdz. 4. Poradnika). Zadanie to jest realizowane w dwu etapach, obejmujących wykonanie:
— ramy geodezyjnej,
— osnowy sytuacyjno-wysokościowej.
Rama geodezyjna (rys. 10.37) to znajdujący się na zewnątrz rzutu realizowanego obiektu wielokąt pozwalający na odnoszenie się do niego w czasie trwania całego montażu. Główne punkty ramy geodezyjnej muszą być tak zlokalizowane, by nie były narażone na zniszczenie w czasie robót. Odległość odcinków - boków ramy geodezyjnej - od krawędzi rzutu wznoszonego obiektu zależy od sposobu tyczenia osi montażowych. Przy tyczeniu bezpośrednim odległość ta wynosi kilka lub kilkanaście metrów, gdy budynki są o znacznej wysokości. Przy tyczeniu osi montażowych sposobem „od stałej prostej" odległość ta wynosi zwykle około 1,0 m. Metoda bezpośredniego tyczenia polega na przeniesieniu poszczególnych punktów osiowych z ramy geodezyjnej na zewnątrz powierzchni ścian piwnic (rys. 10.38). Dokonuje się tego teodolitem metodą rzutowania i zaznacza w sposób trwały na konstrukcji. Przy tyczeniu „od stałej prostej" wyznacza się pomocnicze osie robocze, nazwane stałymi prostymi, przesunięte w stosunku do osi podstawowych - konstrukcyjnych o stałą odległość
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)