To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przęsła w mostach dużych rozpiętości
Przy dużych przeprawach mostowych, gdy wskazane rozpiętości głównych przęseł mają przekroczyć 100 - 150 m systemy mostów belkowych (również rozporowych) są wzmacniane dodatkowymi elementami prętowymi bądź cięgnowymi, tworzącymi złożone układy konstrukcyjne (rys. 5.80). Przy rozpiętości przęseł powyżej 150 - 200 m, oprócz wspomnianych typów mostów łukowych czy ramowych, racjonalne staje się budowanie mostów podwieszonych, a powyżej rozpiętości 500 - 700 m - mostów wiszących (rys. 5.81). W klasycznym układzie trójprzęsłowym przy rozpiętości przęsła środkowego 2 - 3-krotnie większej od rozpiętości przęseł skrajnych.
O ile w mostach podwieszonych cięgna są elementem wzmacniającym pomost (podporą sprężystą), to w mostach wiszących cięgno z pylonem i zakotwienia cięg na w gruncie są elementami głównymi, do których za pośrednictwem wieszaków podwiesza się wiotki pomost, którego sztywność jest niewystarczająca do samodzielnego przenoszenia obciążeń (nawet ciężaru własnego). Cięgna (pasma nośne) z reguły są zakotwione w skale (w blokach oporowych), a jedynie przy mniejszej rozpiętości mogą być zakotwione w pomoście i wtedy można mówić o analogii do belki sprężonej kablem swobodnym, umieszczonym poza przekrojem pomostu.
Systemy konstrukcyjne kładek dla pieszych są podobne do omawianych dla mostów drogowych czy kolejowych, jedynie lżejsze (o większej smukłości bądź rozpiętości) ze względu na charakter obciążeń. Do specyficznych systemów konstrukcyjnych kładek można zaliczyć przęsła z rur stalowych, sklepienia oraz mosty wstęgowe (rys. 5.82). Ponadto stosowanie do połączenia kładki z chodnikiem schodów lub pochylni uniemożliwia przejazd pojazdów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)