To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przepis a norma prawna Przepis prawny - jest jednostką techniczną aktu prawnego, techniczny sposób wyrażenia normy prawnej. Wypowiedź zdaniokształtna, rozpoczynająca się pewnym paragrafem lub artykułem, a kończąca się kropką.
Norma prawna - reguła powinnego zachowania zawarta w przepisie prawnym. Jest jednostką logiczną konstruowaną z przepisów prawa.
Podział norm i przepisów prawnych: ze względu na stopień konkretności:
- konkretne - zawiera pełny opis wymaganego zachowania. Adresat wie z niej wszystko, co niezbędne, aby postąpić zgodnie z jej treścią. - odsyłające - sama nie reguluje zachowania adresata w określonych okolicznościach, wskazuje jedynie inne normy, według których adresat ma postępować.
- blankietowe - nie tylko sama nie określa pożądanego postępowania adresata, ale nawet nie odsyła do istniejących konkretnych norm prawnych, do jakich w danej sytuacji należy się stosować. Normy blankietowe odsyłają do aktów prawnych, które zawierają upoważnienie do stanowienia norm regulujących sprawy określone w normie blankietowej
ze względu na zasięg obowiązywania:
- uniwersalne - to takie przepisy, które swoim obowiązywaniem obejmują całe terytorium państwa, taki zasięg obowiązywania mają z reguły akty normatywne stanowione przez najwyższe organy władzy państwowej (Sejm, Prezydent), i naczelne organy administracji rządowej (Rada Ministrów, Ministrowie)
- partykularne - przepisy, które mają ograniczony zasięg obowiązywania sprowadzony do określonego fragmentu terytorium państwa (województwo, powiat, gmina). Jest to tzw. prawo miejscowe.
ze względu na moc stosowania:
- bezwzględnie obowiązujące (ius cogens ) - dyspozycja zawarta w tych przepisach przez ustawodawcę musi być bezwzględnie spełniona, niedostosowanie się do wzoru zachowania pociąga za sobą ściśle określone prawem skutki. Przykład: art. 119 kc. brzmi: „ Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną” Okres przedawnienia w prawie cywilnym wynosi 10 lat.
- względnie obowiązujące (ius dispositivum) - dyspozytywne - w tych przepisach jest zawarty wzór zachowania, ale podmiot, do którego przepis jest skierowany może skorzystać z tego wzoru lub nie, ewentualnie ten wzór modyfikować.
Przykład: Art. 510 § 1 kc. stanowi: „umowa sprzedaży (…) lub inna umowa zobowiązująca do p rzeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej, albo, że strony inaczej postanowiły”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)