To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przebudzenie Pompejów
W 1748 nakazano przeprowadzenie wykopalisk w La Civita. Mieli się tym zająć tureccy niewolnicy. Prace postępowały szybko i sprawnie, ponieważ miękka gleba i popiół wulkaniczny w tym rejonie ułatwiały pracę robotnikom, w przeciwieństwie do stwardniałego osadu w Herkulanum. Prace obrały też inny kurs.
Do hiszpańskiego inżyniera wojskowego Rocco de Alcubierre, który przekopał się przez Herkulanum kilofem, dołączył Karl Weber, szwajcarski architekt. Jego upór, by każde pomieszczenie odkopywano oddzielnie i starannie opisywano, irytował Alcubierre. Prawdopodobnie dzięki temu Weber stał się pierwszym prawdziwym archeologiem i pierwszą osobą, która starała się odkryć w starożytnych ruinach coś więcej niż tylko skarby. W 1763 jego cierpliowść została wynagrodzona: odkryto inskrypcję, dowodzącą, że były to zaginione Pompeje - miasto, którego straszny los, jakie je spotkał 24 sierpnia 79 r., wspominali najsławniejsi rzymscy pisarze.
Wykopaliska na otwartej przestrzeni w Pompejach okazały się trudniejsze do ukrycia niż podziemne prace w Herkulanum, więc wiadomość o znalezisku szybko się rozeszła. Pompeje stały się atrakcją archeologiczną przyciągającą zwiedzających, a fakt, że dzięki temu się im przyjrzano, zaowocował zmianami w sposobie prowadzenia prac, włącznie ze zniesieniem pracy niewolniczej w 1765.
Zmieniło się tez nastawienie wobec ludzi, którzy niegdyś nazywali Pompeje domem. Bardziej metodyczne wykopaliska przyniosły odkrycia natury osobistej. Wybuch Wezuwiusza zatrzymał czas. Prowadzący prace zaczęli znajdować przedmioty codziennego użytku, które opowiadały o życiu mieszkańców miasta: resztki posiłków, narzędzia rzemieślnicze, zabawki dziecięce, a nawet rysunki na ścianach.
Mianowanie Giuseppe Fiorellego nadzorcą prac w 1860 przyczyniło się do kolejnego niezwykłego odkrycia: pozostałości samych Pompejów. Podczas wykopalisk zauważył on przestrzenie o dziwnych kształtach w pumeksie i popiele, które wypełniły ulice i budynki. Niepewny tego, skąd się wzięły, wstrzyknął do nich gips, po czym, zaczął odsłaniać otaczające je szczątki, wynikiem tego eksperymentu były odlewy ciał ludzkich, którym nie udało się uciec przed wybuchem wulkanu, 1800 lat wcześniej.
Odkrycia te pozwoliły Europejczykom zrozumieć, że Pompeje i Herkulanum, a poprzez eksplorację każde stanowisko archeologiczne, mogą zawierać znacznie więcej niż tylko dzieła sztuki. Budynki, przedmioty codziennego użytku i szczątki ludzi mogły podpowiedzieć, jak wyglądało życie w starożytności - nawet bez źródeł historycznych, lecz dzięki starannym technikom prowadzenia wykopalisk można je było zmusić, aby przemówiły. Ponadto, po odkryciach Pompejów i Herkulanum w całej Europie zapanowała moda na kolekcjonowanie zabytków antycznych; ta moda dociera również do Polski. Jakie powstały wówczas kolekcje w Polsce? Kto posiadła największe zbiory?
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)