PROJEKTOWANIE OSI DROGI W PLANIE
1. Wprowadzenie
Oś drogi w planie projektuje się na mapach w skali 1 : 1000 oraz 1 : 500.
1 : 500 – jest skalą stosowana w przypadku konieczności dokładniejszego pokazania w planie większej liczby elementów przekroju poprzecznego, np. przy projektowaniu ulic.
Oś drogi jest to krzywa przestrzenna
Przy projektowaniu moŜna ją osobno rozpatrywać (kształtować):
− w planie (w płaszczyźnie poziomej)
− w przekroju podłuŜnym (w płaszczyźnie pionowej),
ale trzeba o tym pamiętać i uwzględniać (koordynować) wzajemne połoŜenie elementów geometrycznych planu i przekroju podłuŜnego.
Oś drogi w planie składa się z odcinków prostych i krzywoliniowych.
Odcinki krzywoliniowe mogą zawierać łuki kołowe lub kombinacje
łuków kołowych i krzywych.
2. Odcinki proste
Zaleca się stosowanie odcinków prostych:
− na terenie płaskim lub w rozległych płaskich dolinach,
− w obrębie skrzyŜowań i węzłów,
− na obiektach mostowych i dojazdowych do nich,
− dla zapewnienia moŜliwości wyprzedzania na dwupasowych drogach
dwukierunkowych,
− gdy droga jest trasowana równolegle do prostoliniowego elementu zagospodarowania przestrzennego, np. linii kolejowej, kanału.
1
2.1. Zaleca się, aby długość odcinka prostego, o stałym lub zmiennym,
nieograniczającym widoczności pochyleniu podłuŜnym, nie przekraczała
wartości (dla dróg o vp ≥ 60 km/h):
Zalecenie to ma na celu eliminowanie monotonności jazdy.
Jest to zabezpieczenie przed monotonnością ale są taŜ inne sposoby,
np. zastosowanie łuków wypukłych, odpowiednie zagospodarowanie pasa drogowego.
2.2. Przy projektowaniu nowej drogi nie zaleca się stosowanie odcinka
prostego pomiędzy blisko połoŜonymi łukami kołowymi w planie o tym
samym kierunku zwrotu.
W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się takie rozwiązanie z zaleceniem podanym w tabeli (dla dróg o vp ≥ 60 km/h).
3. Odcinki krzywoliniowe
Stosowanie odcinków krzywoliniowych w planie jest zalecone w celu:
− lepszego dostosowania drogi do ukształtowania i zagospodarowania
terenu (jest to szczególnie waŜne w terenie falistym i górskim lub/i intensywnie zagospodarowanym),
− podniesienia walorów estetycznych drogi (np. Ŝeby wyeksponować jakiś element architektoniczny w otoczeniu – ten element moŜe się znajdować na przedłuŜeniu osi trasy),
− eliminacji monotonności jazdy.
2
3.1. Projektowanie łuków kołowych
W celu zapewnienia płynności i jednorodności drogi zaleca się aby:
a) wartości promieni łuków kołowych w planie były większe od najmniejszych zalecanych (to jest waŜne przy projektowaniu nowych dróg;
wartości mniejsze dopuszcza się do stosowania w uzasadnionych
przypadkach, np. przy modernizacji istniejących odcinków),
(zaleca się stosowanie moŜliwie duŜych promieni)
dla określonej vp, R ≥ Rmin zal
b) dla kątów zwrotu γ
(…)
… to niekorzystne
oddziaływanie stosuje się:
a) przechyłki na łukach kołowych w planie (zmienia się rozkład sił),
b) poszerzenie pasów ruchu (zwiększamy przestrzeń na łuku będącą do
dyspozycji pojazdu),
c) krzywą przejściową (na dł. krzywej siła odśrodkowa rośnie lub maleje
równomiernie.
6
Ad. a) Przechyłki na łukach kołowych w planie
− miejscem przeprowadzenia zmiany pochylenia jest odcinek krzywej
przejściowej (ewentualnie zmiany dokonuje się w połowie na prostej i
w połowie na łuku kołowym),
7
− sposób przeprowadzenia zmiany pochylenia,
− wartość przechyłki zaleŜy od prędkości vm i promienia łuku kołowego
8
9
10
Ad. b) Poszerzenie pasów ruchu
− poszerzenie pasów ruchu stosujemy przy promieniach poniŜej 200 m,
− poszerzenia nie stosuje się jeśli wykonano (projektuje się) więcej niŜ
jeden pas ruchy w danym kierunku lub jest pobocze utwardzone.
− poszerzamy oba pasy do środka lub pas wewnętrznych do środka a
pas wewnętrzny na zewnątrz,
11
Rampą drogową nazywamy krzywoliniowy odcinek trasy, najczęściej
równy, co do długości krzywej przejściowej, na którym dokonuje się poszerzenia pasów ruchu, a zwłaszcza przejścia z przekroju daszkowego
do jednospadowego.
12
3.3. Projektowanie krzywej przejściowej
W celu przejścia z prostej (na której nie działa siła odśrodkowa) w
łuk (na którym siła odśrodkowa występuje) stosujemy krzywe przejściowe.
Jako krzywe przejściowe najczęściej stosuje się odcinek łuku
KLOTOIDY (inaczej spirala Cornu), ale moŜna stosować takŜe lemniskatę, parabolę 3°, krzywą koszową, krzywą Bossa.
Klotoida jest krzywą, której krzywizna wzrasta proporcjonalnie do
długości łuku, mierzonej od punktu początkowego.
Lk = A 2 K
gdzie:
− A to jest współczynnik proporcjonalności, zwany stałą klotoidy,
− kąt zwrotu stycznej τ wynosi (w radianach):
τ=
Lk
2R
13
Uwzględniając to, Ŝe krzywizna K:
K=
1
ρ
Otrzymujemy:
Lk = A2
1
ρ
Czyli:
Lk ρ = A 2
Oznacza to, Ŝe klotoida jest krzywą, dla której w kaŜdym jej punkcie iloczyn długości łuku mierzonej od punktu początkowego i promienia krzywizny jest stały i równa się A2.
Przy załoŜeniu, Ŝe klotoida łączy odcinek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)