PROFILAKTYKA, KOMPENSACJA, RATOWNICTWO, OPIEKA, POMOC- ZWIĄZKI profilaktyka - oddziaływanie zapobiegające niepożądanym zjawiskom. Niezależnie od zakresu (opiekuńcza, szkolna) p. jest systemem działań mających na celu niedopuszczenie do pojawienia się takich stanów rzeczy, które byłyby oceniane jako negatywne, a które mogą już występować w formach zalążkowych. P. opiekuńcza ma zapobiegać tym wszystkim sytuacjom, które powodują wyłanianie się potrzeb z zakresu opieki społ. i kompensacji społ. P. o. powinna redukować przypadki niedostosowania społ., wykolejeń, patologii,, odchylenia od normy. Zakres: kompetencja wielu dyscyplin naukowych: medycyna, zapobieganie chorobom społ.; urbanistyka: likwidowanie w miastach ekologicznych gniazd zagrożenia moralnego; polityki społ.: mieszkalnictwo itp.
kompensacja-oznacza wyrównywanie braków środ. utrudniających pomyślny przebieg życia jednostki lub grupy. Z psychologii indywidualnej wg Adlera wynika, że kompensacja to dążenie do zaznaczenia przez jednostkę swej wartości w pewnej dziedzinie (np. upośledzony fiz. rozwija się w sporcie, ale ma porażki towarzyskie). W pracy społ. k. jest zaplanowana świadomie po przeprowadzonej diagnozie społ. i odniesieniu danej osoby czy inst. do określonego wzorca zachowań. Jest realizowana przez planowe zabiegi środowiskowe, wprowadzające urządzenia, instytucje, wzorce zachować, które mogą wpływać na przekszt. środ. życia, zastępować syt. spaczone, nienormalne, deficytowe - syt. zdrowymi, normalnymi, zaspokajającymi potrzeby ludzkie. przykłady: rodziny zastępcze, kluby młodzieżowe, domy rencistów. Kompensacja reorganizuje i udrażnia środowisko. pomagać skutecznie można tym, którzy sobie też chcą pomóc.
ratownictwo- zjawia się w chwilach klęski, powodzi, pożaru, nagłej utraty środków czy wytrącenia przez środowisko. Należy udzielać pomocy powszechnie i szybko. Ratunek przychodzi z zewnątrz, nie liczy się z niczym innym, niże konieczność przez los narzucona. Organizacja społ. musi przewidywać tego typu działania. R. nazywa się też pomocą doraźną . Wypadki losowe, zmuszają do objęcia ofiar katastrofy opieką społ. R. dostarcza środków najniezbędniejszych w związku z czym „klient” tej formy pomocy nie ma możliwości wyboru spośród różnego rodzaju dóbr. R. wymaga rozpoznania warunków natychmiastowego działania. Stwierdza istnienie potrzeby i możliwości ratunku, który niesie zagrożonemu niebezpieczeństwem bez względu na jego uprawienia i przynależność do grupy społ. R. jest uzależnione od istnienia urządzeń pomocy i opieki społ.
opieka społ.-(Radlińska) jedna z form współdziałań społ. i wszelkie rozważanie nad jej rolą trzeba zacząć od analizy pokrewnych jej pojęć: ratownictwa i pomocy. Opieka nie powinna się kojarzyć ze zjawiskiem nędzy. Opiekun bierze odpowiedzialność za „podopiecznego”. Opieka ubezwłasnowolnia. Nakłada to dużą odpowiedzialność ma jej wykonawców i pociąga za sobą niebezpieczeństwo: przemocy opiekuna lub zabijania odpowiedzialności podlegającego opiece. Opieka dobiera środki pomocy jakie są wymagane często jednak wbrew przyzwyczajeniom podlegającego opiece. Opieka szuka dokładnej diagnozy, szuka przyczyny zła, aby zorganizować środki zaradcze, stosuje wywiad opiekuńczy, stwarza instytucje zamknięte. Opieka gdy jest przejściowa dąży do usamodzielnienia klienta, wprowadza go w zwykłe życie. Opieka przeciwnie do pomocy sprawdza prawdomówność klienta, domaga się wyjaśnienia tajemnic osobistych. Wywiad społeczny jest raczej niedyskretny, sprawdzanie zeznań prowadzi do zapobiegania nadużyciom i wyzyskiwaniu instytucji opieki. Opieka w przec. do innych nie może być powszechna, broni się przed dużą ilością proszących o pomoc.
(…)
… ponieważ indywidualizuje, konieczne jest to w każdym poradnictwie. Poradnictwo typu instruktorskiego nie żąda wyjaśnień tajemnic osobistych i nie sprawdza prawdomówności.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)