To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PROBLEMY AMORTYZACJI.
„Wyrażając w formie pieniężnej stopniowy ubytek wartości produkcyjnych środków trwałych, amortyzacja stanowi równocześnie instrument obciążenia równowartością tego ubytku kosztów produkcji oraz narzędzie gromadzenia zasobów finansowych niezbędnych do reprodukcji środków trwałych" [L. Swatler, 1985, s.].
Konsekwencją tak zrozumianej amortyzacji jest możliwość wyodrębnienia trzech jej głównych funkcji [J. Szczepański, L. Szyszko, 1999, s. 43]:
funkcji umorzeniowej, która polega na korekcie wartości początkowej środka trwałego przez uwzględnienie zużycia fizycznego i ekonomicznego,
funkcji kosztowej, która polega na obciążeniu kosztów przedsiębiorstwa kwotą obliczonej amortyzacji,
funkcji finansowej, która polega na gromadzeniu funduszy pieniężnych przeznaczonych na reprodukcję środków trwałych.
W naszym kraju, w celu ustalenia odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, przyjęto zasadę, że podstawą do tych odpisów jest wartość początkowa środka trwałego. Możliwe są cztery sposoby ustalania wartości początkowej:
cena nabycia,
koszt wytworzenia,
wartość rynkowa,
indywidualne ustalenie wartości początkowej, gdy inny sposób nie jest możliwy.
W Polsce istnieje swoboda, w granicach przepisów prawa podatkowego, w wyborze metod, stóp stawek amortyzacji. Wybór określonej metody amortyzacji jest samodzielną decyzją przedsiębiorstwa lub wynika ze szczegółowych przepisów podatkowych.
W praktyce są stosowane cztery grupy metod amortyzacji środków trwałych. Są to:
metoda naturalna,
metody czasowe,
metody specjalne,
metody jednorazowego odpisu.
Naturalna metoda amortyzowania środka trwałego, zwana również metodą produkcyjną, bierze za podstawę do obliczenia nakłady na środek trwały oraz efekt, jaki można uzyskać dzięki wykorzystaniu tego środka. Uzależnia więc wysokość stawek amortyzacyjnych od wielkości produkcji w ujęciu fizycznym w danym okresie. Metoda ta może być wykorzystywana przez przedsiębiorstwa, które mają produkcję jednorodną.
Stawkę amortyzacji przy metodzie naturalnej można obliczyć na podstawie wzoru:
A =
W Pp
Pw,
gdzie:
A — stawka odpisu amortyzacyjnego,
W — wartość początkowa środka trwałego,
Pp — planowana wielkość produkcji w całym okresie użytkowania środka trwałego,
Pw — wielkość produkcji wykonana w danym okresie.
Przykład Przedsiębiorstwo X zakupiło maszynę, której wartość początkowa wyniosła 10 000 PLN. Przewidywana liczba wyrobów, które mogą być wykonane za pomocą tego środka, to 50 000 sztuk. W pierwszym roku przedsiębiorstwo wyprodukowało 5000 wyrobów gotowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)