Prawo natury wg Arystotelesa
pierwszy filozof, który ostatecznie wyodrębnił prawo natury od praw świata przyrody i uczynił prawo natury normą postępowania; wyodrębniając prawo natury nadał mu charakter normy moralnej, która brzmi: „dobro należy czynić, zła należy unikać”;
Teoria prawa natury Arystotelesa wynikała z jego koncepcji człowieka jako zwierzęcia społecznego. Jednak Arystoteles, chociaż przyjmował istnienie prawa natury, nie przyjmował istnienia stanu natury.
Prawo natury jest niezależne od woli prawodawcy, ma zasięg powszechny i niezmienną treść. Nie wymaga ono akceptacji władzy państwowej.
Człowiek poznaje je dzięki swemu rozumowi. Nakazy i zakazy prawa natury mają źródło w istocie człowieka. Stąd płynie jego powszechna znajomość.
Arystoteles uważał, że powinien zachodzić ścisły związek między prawem stanowionym i prawem natury. Obydwa te prawa obowiązują w państwie. Prawo natury tworzy podstawę dla prawa stanowionego. Prawo stanowione jest wyrazem poczucia dobra i poczucia sprawiedliwości w ściśle określonych warunkach, jest prawem zmiennym i obowiązuje tylko w obrębie państwa, wypływa ze swobodnej decyzji stanowiącego.
U Sofistów prawo natury wytyczną postępowania, u Arystotelesa normą moralną!
Hierarchia praw wg Św. Tomasza.
przyjmuje istnienie prawa wyższego od prawa naturalnego - jest to Lex Aeterna czyli prawo wieczne, będące myślą samego Boga, źródłem wszelkich zachodzących prawidłowości. Z prawa wiecznego wywodzą się trzy rodzaje praw (równolegle):
prawo świata przyrody działające automatycznie, niezależnie od woli człowieka;
prawo boskie (czyli prawo objawione): ဪ częścią prawa wiecznego, które zostało bezpośrednio objawione człowiekowi przez Boga;
ဪ reguluje stosunki między człowiekiem a Bogiem; ဪ ma doprowadzić człowieka do zbawienia np. dekalog.
prawo natury czyli (prawo naturalne) ဪ odnosi się wyłącznie do człowieka;
ဪ ma ono charakter moralny tzn. „dobro należy czynić, zła należy unikać” (tę zasadę Św. Tomasz przejął od Arystotelesa);
ဪ człowiek poznaje je mocą własnego rozumu (a nie objawienia). Źródłem pr. natury jest istota człowieka + prawo wieczne (Bóg);
ဪ Z prawa natury wywodzą się: ius gentium (prawo ludzkości) pochodzi od prawa natury moralnego, w drodze wynikania, a więc zawiera w sobie jakąś część moralności prawa naturalnego;
ius civile (prawo pozytywne obywatelskie) zawiera bliższe określenie ogólnych zasad prawa natury, uszczegóławia je.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)