To tylko jedna z 91 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
EUROPEJSKA KONWENCJA PRAW CZŁOWIEKA
Procedura skargi (przed zmianami wynikającymi z Protokołu XIV do Konwencji)
Możliwe są skargi:
międzypaństwowa - art. 33 - niekoniecznie w obronie własnych obywateli, można ogólnie [ Irlandia v. UK - w obronie własnych obywateli, państwa skandynawskie v. Grecji - w obronie Greków]. Skargę może złożyć każde państwo - strona, nie trzeba mieć interesu. indywidualna - art. 34 Skargi indywidualne:
Przesłanka podstawowa - wyrażenie przez państwo zgody na jurysdykcję Trybunału - tak do 1998, obecnie samo ratyfikowanie konwencji jest automatycznym wyrażeniem zgody na rozpatrywanie skarg przez Trybunał. Kto może złożyć skargę:
jednostka - osoba fizyczna, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio poszkodowana
grupy jednostek - np. osoby, którym są odmówił rejestracji stowarzyszenia i w ten sposób naruszona została wolność zrzeszania się - art. 11.
organizacja pozarządowa
Skargę można wnieść po wyczerpaniu krajowych środków odwoławczych. Jest to warunek wywodzący się z klasycznego prawa międzynarodowego, skargę do sądu międzynarodowego można wnieść dopiero po wyczerpaniu wszystkich dostępnych krajowych środków odwoławczych istniejących w danym systemie krajowym [w zależności od tego ile instancji przewidzianych jest w systemie sądów krajowych - dwa czy trzy, tyle środków złożyć trzeba.]
Są niektóre środki istniejące w systemach krajowych, które mogą budzić wątpliwości, czy muszą być wykorzystane, czy też nie - np. polska skarga konstytucyjna: jest to skarga na akt prawny, na podstawie którego zapadło orzeczenie, natomiast nie jest to środek podważenia decyzji sądu (jak np. w Niemczech). Dlatego też uważa się, że złożenie skargi konstytucyjnej w Polsce nie jest konieczne. Wyczerpanie krajowych środków odwoławczych ma dwa aspekty: formalny - jeśli istnieją, to muszą być wykorzystane
materialny - trzeba w toku instancji krajowych przynajmniej zasygnalizować zarzut naruszenia EKPC
Przesłanki niedopuszczalności skargi:
Niewyczerpanie krajowych środków odwoławczych (patrz powyżej)
Niedochowanie terminu na złożenie skargi - art. 35 stanowi, że skargę można wnieść w ciągu 6 miesięcy od daty podjęcia ostatecznej decyzji przez sąd krajowy.
Anonimowość skargi
Lis pendens lub res iudicata - sprawa jest lub była już raz rozpatrywana przed innym organem międzynarodowym (ONZ-towski Komitet Praw Człowieka w Genewie)
Zarzut naruszenia prawa niechronionego przez Konwencję - np. prawo dostępu do służby publicznej, prawo do obywatelstwa (MPPOiP)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)