Ma dwie strony. Podejmuje takie tematy jak: prawo publiczne, cechy prawa międzynarodowego, źródła prawa międzynarodowego publicznego,
Prawo międzynarodowe
Prawo publiczne - zagadnienia wstępne
Prawo międzynarodowe publiczne jest zespołem norm regulujących stosunki międzynarodowe w szerokim znaczeniu: nie tylko stosunki międzypaństwowe, ale także stosunki między państwami a innymi podmiotami oraz między tymi innymi podmiotami, tzn. Ogólnie stosunki między różnymi, niezależnymi od siebie I nie podlegającymi jakiejś wspólnej władzy państwowej podmiotami. Prawo to reguluje stosunki zewnętrzne państw oraz oddziałuje na stosunki wewnętrzne.
Główne cechy prawa międzynarodowego
brak ustawodawcy - Prawo międzynarodowe jest tworzone przez same państwa, a podstawą do obowiązywania normy prawa międzynarodowego wobec określonego państwa jest jego zgoda. Z tego też wynika, że jest to prawo partykularne, tzn. normy obowiązują tylko te strony, które zgodziły się na przestrzeganie tychże norm
brak zorganizowanego aparatu przymusu - w pewnym sensie funkcje aparatu przymusu pełni jedynie ONZ, która dysponuje prawem stosowania sankcji
brak obowiązkowego sądownictwa międzynarodowego - przez wiele lat w ogóle go nie było, a państwa opierały się w razie sporów na sądownictwie arbitrażowym. Obecnie głównym sądem międzynarodowym jest Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w Hadze. Państwa muszą jednak wyrazić zgodę na poddanie sprawy sądowi, jednak po zapadnięciu orzeczenia wyrok jest bezwzględnie obowiązujący
Źródła prawa międzynarodowego publicznego
Różne jest pojęcie źródła prawa międzynarodowego. W ujęciu materialnym źródło jest zespołem czynników, które doprowadziły do powstania konkretnych norm prawa międzynarodowego. W ujęciu formalnym są to formy, w których tworzone są normy prawa międzynarodowego. W ujęciu poznawczym natomiast, źródła są to zbiory dokumentów, z których czerpie się znajomość norm prawa międzynarodowego. W dalszych rozważaniach źródła będą rozumiane jako formy, w których tworzone są normy prawne.
Umowa międzynarodowa
Obok zwyczaju jest podstawowym źródłem prawa międzynarodowego, lecz jej postanowienia są bardziej precyzyjne i jasne, a więc łatwiej ją stosować. Umowa międzynarodowa jest wspólnym oświadczeniem podmiotów prawa międzynarodowego, które tworzy prawo, a więc uprawnienia i obowiązki. Może być ujęta w formie jednego lub kilku dokumentów.
Jest wiele form umów międzynarodowych. Ze względu na tryb zawierania umowy dzielimy na umowy zawierane w trybie prostym i złożonym. Ze względu na organ, który występuje w imieniu państwa, są umowy państwowe, rządowe i resortowe. Z punktu widzenia liczby stron, umowy dzielimy na dwustronne (bilateralne) i wielostronne (multilateralne). Jeśli chodzi o możliwość przystąpienia do umowy, mamy umowy otwarte i zamknięte, ze względu na treść wyróżniamy umowy polityczne, gospodarcze, komunikacyjne, naukowo-techniczne itp., a wreszcie rozróżniamy umowy równoprawne i nierównoprawne dla stron.
(…)
… dla stron.
Umowa międzynarodowa zawierana jest w kilku krokach,. Przede wszystkim dochodzi do rokowań, kiedy uzgadnia się jej treść. Następnie może dojść do parafowania, a koniecznie następnym etapem jest podpisanie. Aby umowa ostatecznie weszła w życie, wymaga ona ratyfikacji. Mówi się jeszcze o rejestracji lub publikacji wewnętrznej, lecz nie są to warunki konieczne dla ważności umowy.
Do umowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)