Prawo międzynarodowe publiczne

Nasza ocena:

3
Pobrań: 756
Wyświetleń: 2093
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Prawo międzynarodowe publiczne - strona 1

Fragment notatki:

Z treści notatki możemy dowiedzieć się więcej na takie tematy, jak: nazwa i pojęcie prawa międzynarodowego, cechy charakterystyczne międzynarodowego prawa publicznego, główne etapy rozwoju prawa międzynarodowego, ludność w prawie międzynarodowym, główne organy ONZ i zasady ich funkcjonowania. W dalszej części znajdują się przykładowe pytania egzaminacyjne.

Prawo Międzynarodowe Publiczne
Zagadnienia podstawowe.
Nazwa i pojęcie prawa międzynarodowego:
Prawo międzynarodowe - zespół norm regulujących stosunki między państwami oraz organizacjami międzynarodowymi i innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych mających zdolność do działania w stosunkach międzynarodowych. Prawo międzynarodowe nie jest tworzone przez władze jednego państwa. W tworzeniu tego prawa biorą udział niezależne od siebie i niepodporządkowanie żadnej wspólnej władzy podmioty, które wyrażają zgodę na związanie się z konkretną normą.
Prawo międzypaństwowe - zespół norm regulujących stosunki między państwami, nie wliczając organizacji międzynarodowych i innym podmiotów prawa międzynarodowego.
Prawo narodów - łac. ius gentium - w czasach rzymskich była to część prawa rzymskiego. Jest to dawna nazwa prawa międzynarodowego. Terminem „prawo narodów” posługiwała się też Konstytucja 3 Maja 1791 r. Obecnie nazwa ta nie jest raczej używana. Nazwa „prawo międzynarodowe” została wyprowadzona z ius inter gentes dopiero w XVII w. przez R. Zouche. W nazwie „prawo narodów” naród jest rozumiany jako synonim państwa, wniosek: prawo międzynarodowe reguluje stosunki między państwami (czyli między narodami zorganizowanymi w państwie) a nie między narodami nie posiadającymi organizacji państwowej.
Nazwa prawo międzynarodowe została wyprowadzona z ius inter gentes. Nazwy tej użył poraz pierwszy R. Zouche w XVII w. W słownictwie angielskim nazwę International Law wprowadził w XVIII w J. Benthama. Na grunt języka polskiego `prawo międzynarodowe' trafiło za sprawą krakowskiego prawnika Franciszka Kasparka.
W obu nazwach: prawo narodów i prawo międzynarodowe, naród rozumiany jest jako synonim państwa. Prawo narodów wywodzi się z łac. ius gentium, w czasach rzymskich była to część prawa rzymskiego, regulującego stosunki prawne obywateli Rzymu z cudzoziemcami.
Prawo międzynarodowe reguluje przede wszystkim stosunki między państwami - czyli między narodami zorganizowanymi w państwa.
Podstawa obowiązywania prawa międzynarodowego - nauka i doktryna prawa międzynarodowego w tym kontekście mówi o dwóch zasadniczych koncepcjach: naturalistycznej i pozytywistycznej.
Koncepcja naturalistyczna odwołuje się do prawa natury. W istocie jest przeniesieniem na grunt prawa międzynarodowego teorii naturalnych praw człowieka. Z samego faktu istnienia państwo ma przyrodzone, podstawowe czy fundamentalne prawa, które muszą być respektowane przez inne podmioty. Są to zwłaszcza:
prawo do istnienia; prawo do niepodległości; prawo do równości; prawo do szacunku i uczestniczenia w obrocie międzynarodowym (do utrzymywania stosunków). Koncepcja pozytywistyczna ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz