To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 1.
Prawo karne skarbowe jest dziedziną skodyfikowaną. Mamy kodeks karny skarbowy, uchwalony 10 września 1999 roku. W ciągu ostatnich 10 lat był wielokrotnie nowelizowany.
Prawo karne skarbowe jest wyspecjalizowaną dziedziną prawa z jednego punktu widzenia: czyny karne skarbowe godzą w jeden rodzaj dobra - w interesy finansowe określonych podmiotów. Tu zawsze pokrzywdzonymi są: Skarb Państwa, budżety jednostek samorządu terytorialnego oraz budżety Wspólnot Europejskich. Od wieków interesy finansowe państwa były chronione bardzo pieczołowicie. Jednym z pierwszych aktów było ustawodawstwo skarbowe z 1926 roku, które miało za zadanie ujednolicić różne regulacje skarbowe obowiązujące w różnych dzielnicach zaborczych. Polski ustawodawca odrodzonego państwa przejął z aktów obowiązujących w czasach zaborów takie instytucje jak: czynny żal karny skarbowy, który gwarantuje sprawcy przestępstwa uniknięcia kary jeśli po popełnieniu przestępstwa dokona aktu denuncjacji oraz wyrówna należność; odpowiedzialność posiłkową (której nie znajdzie się w obszarze prawa powszechnego); dobrowolnego poddania się karze, która jest przejęta na grunt prawa karnego powszechnego. Różne instytucje prawa karnego powszechnego są wzorem rozwiązań dla prawa karnego skarbowego. Niekiedy jednak zdarza się odwrotnie - np. dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Instytucja idealnego zbiegu przestępstwa skarbowego z przestępstwem powszechnym - sytuacja, która jest nie do pomyślenia w obszarze prawa powszechnego, gdzie jeden czyn naganny stanowi dwa typy zachowań nagannych, za które sprawca będzie pociągany podwójnie do odpowiedzialności. Można powiedzieć, że tylko z tego powodu, że to jedno zachowanie podpada pod przepis ustawy karnej skarbowej i kodeksu karnego. Dlaczego na gruncie prawa karnego skarbowego mamy idealny zbieg przestępstwa czy wykroczenia z powszechnym? - Jest to podyktowane tym, że do czasu wejścia w życie kodeksu karnego skarbowego w 1999 roku, przez 70 lat używania ustaw skarbowych na ziemiach polskich, orzecznictwo w sprawach karnych skarbowych sprawowały co do zasady organy finansowe państwa. Kompetencje orzecznicze sądów były bardzo wąskie i dotyczyły tylko przestępstw zagrożonych surowszymi karami - karą pozbawienia wolności lub karą ograniczenia wolności. Ponieważ postępowania przygotowawcze prowadziły organy finansowe państwa i one orzekały w sprawach skarbowych, a w sprawach przestępstw i wykroczeń orzekały inne organy (niezawisłe sądy, kolegia) istniało niebezpieczeństwo, że sprawca uniknie odpowiedzialności w sprawach karnych (jeżeli nie będzie możliwe pociągnięcie do odpowiedzialności w oparciu o przepisy prawa skarbowego i powszechnego). Dziś myśli się o zniesieniu tej instytucji, lecz póki co nadal jest obecna w polskim systemie prawnym.
Żyjemy w strefie prawa kontynentalnego a nie amerykańskiego, gdzie taki zbieg przestępstw jest normą (i w związku z tym za jeden czyn orzekać można wiele kar jak również wymierzać wyroki rzędu 150 lat). Wraca tu kazus R. Polańskiego i jego sprawa. Tu, z powodu jednego czynu postawiono mu aż pięć zarzutów, popełnienia pięciu przestępstw, mimo że czyn polegał na dobrowolnym współżyciu seksualnym z osobą niedojrzałą seksualnie. 5 zarzutów było dlatego, że czyn wyczerpywał znamiona pięciu różnych zachowań nagannych. W Polsce byłby jeden zarzut, lecz kumulatywna kwalifikacja prawna czynu i jedna kara na podstawie przepisów - tych które określają karę najsurowszą. W Polsce uzyskałby karę maks. 12 lat poz
(…)
… powszechnego są wzorem rozwiązań dla prawa karnego skarbowego. Niekiedy jednak zdarza się odwrotnie - np. dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Instytucja idealnego zbiegu przestępstwa skarbowego z przestępstwem powszechnym - sytuacja, która jest nie do pomyślenia w obszarze prawa powszechnego, gdzie jeden czyn naganny stanowi dwa typy zachowań nagannych, za które sprawca będzie pociągany podwójnie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)