To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Statut Anny 1709 Przyznawał wydawcom książek w Wielkiej Brytanii ochronę o długości 14 lat Okres ochrony mógł być wydłużony po upływie pierwszych 14 lat o kolejne 14 lat Taki sam czas trwania ochrony obowiązywał w prawie autorskim przyjętym w USA w 1790 r. Długość ochrony w USA W USA w 1831 r. początkowy okres ochrony wydłużono z 14 do 28 lat, co w przypadku wystąpienia o przedłużenie skutkowało łączną ochroną trwającą 42 lata (28+14 lat) W 1909 r. zmieniono okres możliwego przedłużenia na 28 lat, co dawało łączną ochroną trwającą 56 lat (28+28 lat). Od 1962 r. Amerykanie przedłużyli okres obowiązywania majątkowych praw autorskich 11 razy, zmieniając przy tym w 1976 r. istotę samego systemu obliczania czasu ochrony Ochrona w USA przed 1976 r. Ochrona utworu przyznawana była na pewien czas (np. 14 lat) Po upływie tego okresu należało wystąpić o przedłużenie ochrony utworu (wnosząc przy tym niewysoką opłatę urzędową) Skutkowało to tym, że dzieła o małej wartości rynkowej szybciej trafiały do domeny publicznej (nie przedłużano ich ochrony bo nie opłacało się płacić nawet tej niewygórowanej opłaty rejestracyjnej) Ochrona w USA po 1976 r. Uregulowania przyjęte przez Kongres USA w 1976 r. zniosły system przedłużania ochrony dla nowych utworów, zastępując go ochroną trwającą całe życie autora i 50 lat po jego śmierci dla osób fizycznych lub 75 lat dla korporacji Po 1976 r. uregulowania amerykańskie upodobniły się do tych z krajów Europy kontynentalnej, gdzie od dawna stosowano system „czas życia autora + X lat” Czy system stosowany w USA przed 1976 r. był ekonomicznie uzasadniony? Landes i Posner uważają, że system zakładający konieczność wystąpienia o przedłużenie czasu trwania majątkowego prawa autorskiego ma więcej zalet niż bezwarunkowa ochrona ustanowiona w USA po 1976 r. Podają oni, że w przypadku mniej niż 11% utworów zarejestrowanych w USA w latach 1883-1964 występowano o przedłużenie ochrony prawnej, mimo że opłata za dokonanie tego była niska W efekcie w systemie obowiązującym w USA przed zmianami z 1976 r., więcej utworów szybko trafiało do domeny publicznej, co było korzystne dla społeczeństwa Jeszcze dłuższa ochrona w USA po 1998 r. W roku 1998 przyjęto w USA tzw. Sonny Bono Copyright Term Extension Act, który wydłużał ustalone w 1976 r. okresy odpowiednio do 70 lat dla osób fizycznych i od 95 do 120 lat dla korporacji Zarówno tę ustawę, jak i przyjętą w tym samym roku Digital Millenium Copyright Act wiąże się bezpośrednio z lobbingiem ze strony globalnych koncernów medialno-rozrywkowych („Mickey Mouse Act”)
(…)
… roku Digital Millenium Copyright Act wiąże się bezpośrednio z lobbingiem ze strony globalnych koncernów medialno-rozrywkowych („Mickey Mouse Act”) Skąd te zmiany w prawie? Przemysł rozrywkowy jako całość np. w 2004 r. był w USA dwunasty na liście największych lobbystów, wypłacając politykom amerykańskim 28.861.668 USD, z czego 13.373.366 USD trafiło do Kongresu USA. W przeciągu całej minionej dekady przemysł…
…? Wydłużanie ochrony ma miejsce także w Polsce Obecnie polskie prawo stanowi, że majątkowe prawa autorskie wygasają 70 lat po śmierci autora (lub tego ze współautorów, który przeżył pozostałych). Wcześniej czas trwania majątkowych praw autorskich w Polsce wynosił 50 lat po śmierci autora (ustawa z 1926 r. oraz ustawa z 1994 r.) oraz 25 lat po śmierci autora (ustawy przyjęte po II wojnie światowej wraz…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)