Prawnokarna ochrona mienia społecznego w PRL-opracowanie

Prawnokarna ochrona mienia społecznego w PRL (dekrety marcowe) W Polsce Ludowej uchwalano normy karne mające na celu ochronę specjalną pewnych grup przedmiotów, które w przyszłości miały stać się własnością społeczną.
Konstytucja z 1952 r. wprowadziła rozróżnienie rodzajów własności. Równocześnie prowadzono prace nad kodyfikacją prawa karnego. Chęcią tych prac były opublikowane w marcu 1953 r. tzw. dekrety marcowe:
O wzmożeniu walki z produkcją złej jakości
O ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym
O wzmożeniu ochrony własności społecznej (duży dekret marcowy)
O ochronie własności społecznej przed drobnymi kradzieżami (mały dekret marcowy)
Prawo karne miało tu zastąpić zlikwidowane mechanizmy rynku gospodarczego, co oczywiście nie mogło się udać.
Dekrety marcowe czyniły z własności społecznej odrębny przedmiot ochrony prawnokarnej. Pojawiła się różnica pomiędzy własnością społeczną a indywidualną w prawie karnym
Duży i mały dekret marcowy poprzedzone były wstępami, które miały kształtować świadomość prawną społeczeństwa.
Dekrety marcowe operowały ostrą sankcją karną, która w zasadzie ograniczała się do kary pozbawienia wolności, często łączonej z karą grzywny.
... zobacz całą notatkę