To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prasa francuska. W XX wieku przeżyła wiele dramatycznych sytuacji. 4 października 1958 roku uchwalono konstytucję, w której znalazł się zapis o wolności prasy i swobodzie wypowiedzi. W 1961 roku doszło do puczu generałów w Algierze o charakterze wyraźnie nacjonalistycznym („Algieria tylko dla Francuzów”). Każda informacja stamtąd była cenzurowana. Władza nie przepuszczała do Europy dziennikarzy z Afryki. W 1965 roku odbyły się wybory prezydenckie we Francji. Kampanie wyborcze były dramatyczne. Wygrał Charles de Gaulle. Słynął z tego, że nie przepadał za dziennikarzami. Za jego kadencji nie było we Francji dyskusji o prasie. W 1968 roku Wiosna Ludów w Europie, strajki studentów, niezadowolenie społeczne, prasa francuska zaczęła dzielić się na 3 podstawowe działy: prasa prawicowa, socjalistyczna, komunistyczna. Charakterystyczną cechą rynku prasowego we Francji są koncerny prasowe. Najbardziej znanym jest koncern Hachette (bardziej znany z publikacji książkowych). Posiada 40 filii zagranicznych, własne drukarnie i wydawnictwa. Został założony w 1826 roku, zaczynał od zysków z książek (wymyślił słynne tanie książki beletrystyczne o masowych nakładach, serię książek kieszonkowych, sprzedaż nie tylko w księgarniach). Jeden z największych edytorów i kolporterów prasy francuskiej. 3 najbardziej znane tytuły prasowe: „Elle”, „France-Dimanche”, „Vita”. Koncern Jeana Prouvost (1885-1978) - największe dni chwały miał w latach 60. i 70. Wówczas był właścicielem największego koncernu we Francji za sprawą 3 tytułów: „Paris-Match”, „Marie Clair”, „Cosmopolitan”. „PARIS-MATCH” - francuski tygodnik ilustrowany, magazyn informacyjny założony w 1949 roku. Zawsze wyróżniał się starannym doborem tekstów. Nakład ok. 700 tys. egz. Rodzinny model kierowania koncernem, po śmierci Prouvost kierownictwo przejęła jego wnuczka Ewelina. Koncern Amaury - wydaje przede wszystkim prasę sportową. „France Football” - corocznie wręcza prestiżowe nagrody dla najlepszych piłkarzy. „L'Equipe” - poświęcony innym dyscyplinom sportu, w szczególności lekkoatletyce. Koncern Roberta Hersant (ur. 1920) - francuski przedsiębiorca i wydawca prasowy. Od 1956 roku związany jest z ruchem socjalistycznym. Dorobił się na rynku francuskim znakomitych tytułów: „Le Figaro” (od 1975 roku), „France-Soir” (od 1976 roku), „L'Aurore” (od 1978 roku). Obecny jest także na polskim rynku - w 1991 roku udało mu się przejąć ponad 50% akcji „Rzeczpospolitej”. „FRANCE-SOIR” - dziennik popołudniowy, specjalizuje się w wiadomościach sensacyjnych. Znakomitym pomysłem było zatrudnienie w redakcji słynnego dziennikarza Pierre'a Lazareff'a. pojawiła się duża liczba artykułów poświęconych kwestiom ekonomicznym, kulturowym. Doskonale redagowany, szybko zyskał powodzenie. W pierwszych latach przekroczył 1 mln. egz. nakładu. Czytają go ludzie w wykształceniem podstawowym, technicznym i średnim. Jest charakterystycznym przykładem przechodzenia tytułu z jednego koncernu do drugiego (Hersant nabył go w 1976 roku od Hachette'a).
(…)
… roku przez Jean-Jaques'a Servan Schreibera. Pismo o zasięgu międzynarodowym. Zawsze wyrażał poglądy radykalnej inteligencji francuskiej. „LE FIGARO” - francuski, wpływowy, umiarkowany dziennika prawicowy. Założony w 1826 roku. Należy od 1975 roku do koncernu Hersant. Jego odwiecznym rywalem jest „Le Monde”. Są to dwie gazety ogólnokrajowe o charakterze centralnym. Nakład podstawowy ponad 400 tys. egz. Swoją pozycję zawdzięcza Pierre'owi Brisson (dziennikarz, krytyk zagadnień kulturalnych). Najbardziej znanym pisarzem współpracującym był Francois Muriac. „LE MONDE” - najbardziej wpływowy dziennik francuski o zasięgu międzynarodowym. Jest wydawany w Paryżu od 1944 roku. Uważa się go za gazetę liberalną. Zawsze słynął z wysokiej jakości analiz politycznych. Ma nakład podstawowy około 500 tys. egz. profil…
… w 1880 roku, był to miesięcznik katolicki założony na takich samych zasadach jak amerykański Christian Science Monitor. Walczył przeciw laicyzacji życia we Francji. Charakter prawicowy, związany z biskupami. W 1956 roku nastąpiła zasadnicza przemiana - z winiety pisma zdjęto znak krzyża. Francja słynie z pism dla kobiet - ponad 100 tytułów i ponad 400 mln. egz. tygodniowo. Można je podzielić na 3 grupy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)