FRANCJA - TYGODNIKI WSTĘP: Rynek czasopism francuskich jest bardziej ustabilizowany niż w innych krajach Europy. Ukazuje się ok. 30 000 periodyków, z czego 1300 to tygodniki, 500 - miesięczniki. „Każdego dnia35 milionów mieszkańców Francji czytuje jedno czasopismo” pisze C-J. Bertrand. Magazyny są bardzo lubiane przez Francuzów, o czym świadczą badania, z których wynika,, że 90% populacji czyta przynajmniej 1 periodyk w miesiącu. Największym zainteresowaniem cieszą się czasopisma polityczno-społeczne, które pełnią rolę opiniotwórczą. Jak czytamy w „Tour de France w 80. etapach”, biuletynie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej: „Ten rodzaj prasy jest dynamiczny i jest w dobrej kondycji. Obecny jest we wszystkich dziedzinach, przystosowuje się do mentalności społecznej i oferuje bardzo zróżnicowaną gamę tytułów. Poczynając od różnych periodyków (tygodniki, miesięczniki, kwartalniki...) ma do zaproponowania czytelnikom zarówno nowe „magazyny informacyjne” zawierające informację ogólną („l'Express”, „Le Nouvel Observateur”, „Le Point”...) jak i tytuły reprezentujące dziedziny bardzo specjalistyczne (informatyka, historia, medycyna, nauki...).Magazyny znikają, inne pojawiają się codziennie w ich miejsce, podkreślając swój kontrast z prasa codzienną.” W 1975 r. powstały 1043 nowe tytuły, a 1694 zniknęło z powodów problemów finansowych. Ponadto magazyny są poddawane ciągłym zmianom, eksperymentom i innowacjom, co jest niezbędne dla utrzymania się na rynku z jednej strony, lecz z drugiej utrudnia badania medioznawcom. Jedną z najważniejszych kwestii jest to, czy magazyn powinien być uniwersalny, czy specjalistyczny i praktyka wydawnicza dowodzi tego, iż ta druga forma jest bardziej pożądana. Jednak rynek czasopism jest też do końca stabilny, a wynika to z dużego uzależnienia od wpływów z reklam (ok. 70%), a przez to jest wrażliwy na zachwiania koniunktury gospodarczej. Czasopisma francuskie możemy podzielić na 4 grupy: (typologia Pierre'a Alberta)
ogólnoinformacyjne (tygodniki regionalne, gazety siódmego dnia, pisma „doktrynalne”, pisma „echa”,magazyny informacyjne)
informacyjne wyspecjalizowane (ekonomiczne, finansowe, sportowe, kobiece, młodzieżowe, radiowo-telewizyjne)
rozrywkowe (pisma sensacji, lekturowe, ilustrowane, popularyzatorskie,, pornograficzne, astrologiczne)
dokumentacyjne (zawodowe, techniczne,kulturalne, poświęcone literaturze, sztuce, naukowe, „wielkie przeglądy”)
Jednakże czasopisma ogólnoinformacyjne, którymi zajmę się w swojej pracy, cieszą się największym uznaniem czytelników. Pełnią funkcję informacyjną i kształtowania opinii, a ich zakres oddziaływania jest bardzo szeroki. Najpopularniejszymi czasopismami tego typu są:
„L'Express”
„Le Nouvel Observateur”
(…)
… naczelnego „Le Figaro” i „Le Nouvel Observateur”, o orientacji prawicowej, adresowany do zwykłych ludzi, poruszający ich codzienne problemy. Czasopismo założyła grupa dziennikarzy, która rok wcześniej odeszła z redakcji „L'Express”. W jej skład wchodzili O. Chevrillon (redaktor naczelny), C. Imbert, Ja. Duquesne, P. Billard, G. Suffert, H. Trinchet, R. Franc. Początkowo pismo było finansowane przez grupę…
… o jego socjalistycznej rywalce Ségolene Royal.
Bibliografia:
1. Bartłomiej Golka „System medialny Francji”, Warszwa 2001
2. Michael Monninger „Sarkozy dokonuje ''berluksonizacji'' francuskich mediów” (przedruk z „Die Zeit” opublikował serwis „Gazety Wyborczej”)
3. „Informacja i komunikacja” w: „Tour de France w 80 etapach”, biuletyn Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej
4. Krzysztof Urbanowicz, „Le…
…”, zarządzanej przez Jamesa Goldsmitha, który został wice-prezydentem holdingu „L'Express”. W 1978 roku Goldsmith zwiększył swoje udziały do 65% i został prezydentem grupy. Redaktorem naczelnym został Jean-Francois Revel. Goldsmith i Revel strali się ukierunkować pismo w stronę prawicy. W 1977 roku wprowadzono nowe logo magazynu. W 1982 roku grupa Express kupiła magazyn „Lire”. W 1987 roku „L'Express” spotkał…
… liczy ok. 60 stron. Reklamy stanowią niewielką część zawartości.
Redaktorem naczelnym „L'Express” od roku 2006 jest Christophe Barbier. Obecnie właścicelem jest grupa „EXPRESS-EXPANSION SA” o kapitale ponad 5,5 mln euro, a wydawcą „SOCPRESSE”, natomiast prezesem - Jacques Duquesne i redaktorem naczelnym - Denis Jeambar. „L'Express” zawiera takie działy jak:
„Plantu” - rysunek satyryczny, znajdujący…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)