Pozytywizm a dalszy rozwój socjologii Jest to ogólna, a czasem ogólnikowa opcja na rzecz jednej z możliwych filozofii nauk społecznych dokonana w okresie, gdy inne nie rysowały się jeszcze bardzo wyraźnie Zalążkowy na ogół stan nauk społecznych, zwłaszcza socjologii nie sprzyjał sprecyzowaniu stanowiska pozytywistycznego, ponieważ sam postulat stworzenia pozytywnej nauki społecznej wolnej od metafizyki i wykrywającej prawa drogą metodycznej obserwacji faktów, wydawał się dostatecznie jasny, oczywisty i atrakcyjny. Wczesny pozytywizm był refleksją o potrzebie nauki o społeczeństwie Można wyróżnic charakterystyczne dylematy dla 3 koncepcji omówionych wyżej autorów : Pierwszy to dylemat realizmu i nominalizmu socjologicznego, czyli w tym przypadku homo sociologicus i homo psychologicus związany z pytaniem jakie prawa odkrywa socjologia. Wczesny pozytywizm niczego w tej sprawie nie przesądził, ponieważ bywał zarówno realizmem, jak i nominalizmem, zarówno socjologizmem, jak i psychologizmem, zarówno holizmem, jak i redukcjonizmem. Drugi to dylemat dynamicznego i statycznego punktu widzenia . Rzeczywista ich jedność gwarantował tylko organicyzm. Najpełniejszym uosobieniem pierwszego będzie ewolucjonizm, a drugiego funkcjonalizm. Trzeci wiązał się z problemem społecznych zadań socjologii . Wiąże się to z pytaniem „ czy nauka może nas uratować?” na które odpowiedział m.in. Comte upatrując zbawienia przez naukę w procesie przekształcania się świadomości spolecznej. Niezależnie od niego drugiej odpowiedzi udzielił prawdopodobnie Quetelet - zadania nauki należy ograniczyć do sporządzania ekspertyz przeznaczonych dla tych, którzy sprawują władzę i decyduja o losach społeczeństwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)