To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
prof. dr hab. Edmund Morawiec. Notatka składa się z 2 stron.
Poznanie metafizyczne Przedmiotowy charakter metafizyki To, że filozofia tego nurtu ma charakter przedmiotowy znaczy tyle, że dotyczy realnie istniejącej rzeczywistości - jej przedmiotem nie jest ani jakiś oderwany od rzeczywistości świat idei, nie jest nim treść ludzkiej świadomości, nie jest także język Przedmiotowość charakteryzuje ten nurt filozofii klasycznej ze względu na jego empirystyczne podejście do badania świata przyrody. Prezentowany jest on przez starożytnych myślicieli, należących do starszej i młodszej szkoły jońskiej oraz ich kontynuatorów, jak również przez reprezentantów szkoły perypateteków.
Konieczny i ogólny charakter metafizyki Drugą cechą metafizyki tego nurtu jest ogólność jej twierdzeń. Jest ona relatywizowana do poszczególnych jej dziedzin. W metafizyce twierdzenia dotyczą wszystkiego, co istnieje. Badany jest w niej nie taki lub inny byt, ale byt jako byt. Twierdzenia pozostałych dyscyplin tej filozofii dotyczą określonych klas bytu, ale zawsze w najogólniejszym aspekcie i zarazem koniecznym. Termin „konieczność” rozumie się tak, Że „dla każdego bytu to jest konieczne, bez czego byt nie mógłby być bytem, czego negacja jest negacją bytowości bytu, bądź jako takiego, bądź jako przynależącego do określonej kategorii. Uzyskując poznanie rzeczywistości w takim aspekcie$ filozofia zdobywa wiedzę o tym, co jest ostateczne i podstawowe dla każdego bytu lub określonej jego kategorii. Intersubiektywny charakter metafizyki Trzecią cechą tego nurtu filozofii jest intersubiektywność jej twierdzeń. Tak w metafizyce jak i w innych dyscyplinach filozoficznych twierdzenia są podyktowane tylko tym, co poznawane. Poznanie uzasadnia poznanie. W każdej z wymienionych szkół uzasadnianie wygląda inaczej. W szkole perypatetyków pretenduje się już, aby twierdzenia filozoficzne cechowała konieczność. Uświadamia się wyraźnie dwa źródła konieczności. Jednym z nich jest charakter przedmiotu, w tym przypadku wyrażający się w koncepcji bytu jako takiego, drugim jest metoda. Metoda jest taka, że korzysta się w niej z dwóch źródeł poznania: zmysłowego i umysłowego. To ostatnie występuje w dwojakiej postaci: intuicji intelektualnej, przygotowanej złożonym procesem abstrakcji oraz w postaci rozumowania jako swoistej operacji umysłowej na zdaniach.
Zadania Filozofia klasyczna, jako określona dziedzina poznania, jest tworem człowieka i jak każdy kulturowy twór ma charakter docelowy. Cel jest przyczyną j ej powstania, jej rozwoju i, co wiąże się z tym, przyczyną sposobu jej uprawiania. Filozofię tę, jak każde zresztą ludzkie poznanie, charakteryzują cele teoretyczne i praktyczne . Cele teoretyczne - dotyczą zaspokojenia najgłębszych potrzeb intelektualnych i moralnych człowieka. Realizuje się je w filozofii w drodze dostarczania człowiekowi rozstrzygnięć, dotyczących świata i jego samego, których nauki szczegółowe ze względu na swą naturę dostarczyć nie mogą. Rozstrzygnięcia te odnoszą się do pytań, które człowiek od wieków stawiał i nadal stawia, może tylko w doskonalszej formie od strony językowej, odnośnie do otaczającej go rzeczywistości i siebie samego. Oto niektóre z tych pytań dotyczących rzeczywistości: „co znaczy, że przedmioty istnieją? W jaki sposób istnieją?
(…)
… !ludzkie, lecz w tym celu, aby uzyskać prawdę o świecie i człowieku. Filozofia klasyczna spełnia inne jeszcze praktyczne zadanie. Ze względu na swą naturę wykorzystywana była i jest w racjonalizacji wiary religijnej. Funkcję tę filozofia klasyczna pełniła od najdawniejszych czasów. Zapożyczenie się w tym typie filozofii motywowane było najczęściej faktem, że język tej filozofii był najbliższym języka…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)