To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pozioma osnowa geodezyjna stanowi usystematyzowany zbiór punktów, których
wzajemne położenie na powierzchni odniesienia zostało określone przy zastosowaniu techniki
geodezyjnej. Dzieli się na:
a) osnowa podstawowa I klasa
b) osnowa szczegółowa II i III klasa
c) osnowa pomiarowa IV
a) Tworzą ją sieci geodezyjne rozwiązywane równocześnie na obszarze całego kraju, o
najwyższej dokładności oraz określonym, równomiernym zagęszczeniu. Osnowa ta powinna
służyć celom naukowym, obronności kraju, a także do nawiązywania osnów szczegółowych.
Powinna ona tworzyć sieć kątowo liniową obliczoną na podstawie pomiarów geodezyjnych,
astronomicznych i grawimetrycznych. Stopień zagęszczenia osnowy I klasy powinien
wynosić co najmniej 1 punkt na 60km2. W skład osnowy I klasy wchodzą:
1) sieć astronomiczno - geodezyjna, która powinna charakteryzować się
-
przeciętną odległością między sąsiednimi punkami ok. 20km
- odpowiednio rozmieszczonymi elementami liniowymi, punktami Laplace'a i punktami
niwelacji astronomiczno - grawimetrycznymi
- średnim błędem kąta po wyrównaniu max 0,7' ' (2,2cc )
- średnim błędem względnym długości boku max 3 106 km
2) sieć wypełniająca, która powinna posiadać:
-
przeciętne odległości między sąsiednimi punktami ok.. 7km
-
średni błąd pomiaru kąta po wyrównaniu 1,2' ' (3,7 cc )
-
średni błąd względny długości boku 5 10 6 km
Dopuszczalne średnie błędy pomiaru kątów wynoszą:
-
dla sieci astronomiczno - geodezyjnej 0,5' '
-
dla sieci wypełniającej 1' '
Dopuszczalny błąd względny długości boku wynosi:
-
dla sieci astronomiczno - geodezyjnej 1,5 10 6 km
-
dla sieci wypełniającej 2,5 10 6 km
b) Punkty osnowy szczegółowej zaliczamy do II i III klasy. Osnowę II klasy stanowi zbiór
punktów będących rozwinięciem osnowy I klasy. Osnowę tę zakłada się w celu:
-
sporządzania map wielkoskalowych głównie metodami fotogrametrycznymi
- wykonywania pomiarów realizacyjnych związanych z przeniesieniem na grunt
wszelkiego rodzaju projektów inżynierskich
-
nawiązania osnowy III klasy i wyznaczenia punktów osnowy pomiarowej
Osnowa II klasy powinna być zakładana jako powierzchniowa sieć kątowo-liniowa.
Można ją także zakładać jako triangulację lub poligono -triangulację. Stopień zagęszczenia
osnowy II klasy (łącznie z punktami klasy I) powinien wynosić:
-
na terenach intensywnie zainwestowanych 1 punkt na 0,8km2
-
na terenach rolnych 1 punkt na 1,5km2
-
na terenach zwartych kompleksów leśnych 1 punkt na 12km2
Osnowę szczegółową II klasy należy rozwiązywać jako sytuacyjno-wysokościową,
wyznaczając wysokości jej punktów metodą niwelacji trygonometrycznej ze średnim błędem
0,05m . Średni błąd wyznaczenia położenia punktów osnowy II klasy po wyrównaniu nie
powinien przekraczać 0,05m .
Osnowę szczegółową III klasy stanowi zbiór punktów będący rozwinięciem osnowy klasy
II. Osnowa ta służy do nawiązywania osnowy pomiarowej i wykonywania szczegółowych
pomiarów geodezyjnych. Osnowa III klasy powinna być zakładana:
-
na terenach
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)