To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POWSTANIE ZOBOWIĄZAŃ Z UMÓW 1. Pojęcie umowy
Jednym ze źródeł zobowiązań są, jak wspomniano poprzednio, czynności prawne, które dzielą się na jednostronne i dwustronne, zwane inaczej umo- wami. Umowy stanowią najczęstsze i najważniejsze źródło stosunków zo- bowiązaniowych 63 .
Umową nazywamy zgodne oświadczenie woli dwóch stron, zmie- rzające do ustanowienia, zmiany lub zniesienia stosunku prawnego.
Umowa jest czynnością prawną, w której biorą udział dwie strony. W charakterze strony może występować więcej niż jedna osoba, na przykład kilku studentów kupuje wspólnie jeden podręcznik, występując wobec księgar- ni (sprzedawcy) jako jeden kupujący.
Do zawierania umów i ich treści odnosi się w prawie zobowiązaniowym zasada wolności umów. Głosi ona, że w granicach wyznaczonych przepi- sami i zasadami współżycia społecznego strony dysponują swobodą. Strony w szczególności mogą swobodnie decydować: a) czy w ogóle zawierać umowę, b) z kim ją zawrzeć, c) jaką treść nadać umowie.
Zasada wolności umów nigdzie nie jest realizowana w sposób krańcowy, nieograniczony. Każdy system prawny przewiduje pewne granice, których w umowie nie można przekroczyć. W tym więc znaczeniu zasada wolności umów jest tylko pewną myślą przewodnią, którą system prawny powinien respektować, a nie normą prawną.
Ograniczenia zasady wolności umów, przewidziane przepisami, powinny mieć uzasadnienie w interesie społecznym. Typowym przykładem takiego ograniczenia jest zakaz zawierania umów, w których jedna ze stron zobowiązu- je się popełnić przestępstwo. Uzasadnienie ograniczenia swobody stron jest w takim przypadku oczywiste.
2. Rodzaje umów Wśród umów zobowiązaniowych wyróżnia się umowy nazwane, niena- zwane i mieszane.
Umowa nazwana (contractus nominatus) to każda umowa uregulowana w kodeksie cywilnym. Niektóre umowy nazwane unormowane są w przepisach pozakodeksowych (np. umowa wydawnicza). Chodzi tu o ukształtowane historycznie typy umów, często się powtarzające, jak sprzedaż, najem, zlecenie, umowa o dzieło i inne. Ułatwiają one obrót o tyle, że strony mogą określić jedynie podstawowe elementy treści umowy, zdając się co do reszty na przepisy.
Umowa nienazwana (contractus innominatus) występuje wtedy, gdy treść umowy zawartej przez strony nie odpowiada żadnej z umów nazwanych ani nie zawiera elementów różnych umów nazwanych. Zdarza się, że po- wtarzanie się pewnych umów nienazwanych w praktyce jest na tyle częste, że ich życiowa przydatność skłania ustawodawcę do unormowania danego typu umowy. Awansuje ona wtedy do kategorii umów nazwanych. Tak doszło do włączenia do kodeksu cywilnego przepisów o kontraktacji.
Umowa mieszana dochodzi do skutku, gdy strony tak ukształtują jej treść, że składa się ona z elementów różnych umów nazwanych. Typowym
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)