To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Powstanie szkół kalwińskich - Jan Kalwin (1509 - 1564) Kalwin, przeznaczony od dzieciństwa do stanu duchownego, rozpoczął studia humanistyczne w Paryżu pod okiem świetnego uczonego i pedagoga, Mathurina Cordiera, który w swoich dziełach domagał się nauczania chłopców nie tylko gramatyki i biegłej znajomości stylu łacińskiego, ale także języka francuskiego. Tę rzadko spotykaną u ówczesnych pedagogów troskę o przyswojenie dzieciom znajomości języka ojczystego dostrzeżemy również w programach pedagogicznych Kalwina.
Gdy Kalwin zerwał ostatecznie z kościołem katolickim i zajął się intensywnie badaniami teologicznymi, musiał w 1535r. uciekać z Francji przed prześladowaniami i osiedlić się w Genewie, z której w krótkim czasie uczynił coś w rodzaju protestanckiego Rzymu. Działalność swoją rozpoczął od reorganizacji życia społecznego i politycznego. Wszystkie poczynania w tej dziedzinie opierał na zasadzie, że kościół powinien kontrolować ściśle wszystko, co łączy się z religią bądź zasadami moralnymi . Państwo, rodzina i kościół stanowią wprawdzie oddzielne organizmy, ale razem tworzą jednolitą instytucję, poświęconą wychowaniu, dyscyplinie chrześcijańskiej i nadzorowaniu życia moralnego całego społeczeństwa. W oparciu o te poglądy zorganizował w Genewie ustrój teokratyczny , którego głównym zadaniem miało być wychowanie młodzieży według zasad moralnych i religijnych zawartych w dziełach Kalwina. Aby nie dopuścić do lekceważenia przez rodziców sprawy wychowania dzieci, członkowie stworzonego konsystorium wizytowali przynajmniej raz w roku każdy dom i badali dokładnie wiadomości dzieci oraz ich poglądy moralne. Szkoła powinna być utrzymywana przez państwo, ale jej metody wychowawcze, program i praca nauczycieli miały być ściśle kontrolowane przez władze kościelne. Kalwin nie interesował się szkołą elementarną w języku ojczystym, nie dążył do jej rozbudowy, a nawet był jej wyraźnym przeciwnikiem. Żądał, aby władze miejskie zezwalały uczęszczać do szkoły elementarnej z językiem ojczystym tylko tym chłopcom, którzy nie wykazują zupełnie zdolności do łaciny. Nie domagał się nigdy szkół dla dziewcząt, nie żądał też wprowadzenia przymusu szkolnego. Sądził, że dla ogółu młodzieży wystarczą skąpe wiadomości zawarte w opracowanym przez niego katechizmie.
Podczas gdy luteranizm popierał wiejską kulturę i interesował się głównie ekonomią, opartą na pracy chłopa i rzemieślnika, oraz rynkiem małego miasta, kalwinizm dopatrywał się głównej siły motorycznej ówczesnego życia w miejskiej gospodarce kapitalistycznej. Kalwinizm był głównie ruchem miejskim, popieranym przez bogatych kupców i drobne mieszczaństwo. Im też przede wszystkim służył.
Jakkolwiek w szkole, podobnie jak i w wychowaniu domowym, główną rolę miała odgrywać religia, Kalwin, w przeciwieństwie do Lutra,
(…)
… charakterystycznych dla szkoły sztrasburskiej. Widoczne są one przede wszystkim w podziale szkoły na klasy, klas na dziesięcioosobowe grupy z dekurionami na czele, w przepisach dotyczących uroczystości promocji do klas wyższych oraz w innych szczegółach.
Dążąc do całkowitego dostosowania gimnazjum genewskiego do potrzeb szwajcarskiej ludności, Kalwin wprowadził w nim nie 10, jak było w Strasburgu, ale 7 klas. Cztery…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)