To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Poststrukturalizm Anna Burzyńska: Po czym rozpoznać poststrukturalizm? Periodyzacja: 1. faza ( „właściwa” , „negatywna” , „krytyczna” ); 1966 – ok. 1985r., związana z dekonstrukcją Derridy , dekonstrukcjonizmem amerykańskim szkoły z Yale (Paul de Man, Joseph Hillis, Barbara Johnson), a także z późną filozofią Batrhesa i Foulcauta : krytyka strukturalizmu oraz całego nowoczesnego paradygmatu wiedzy o literaturze (obiektywnej, autonomicznej, uniwersalnej, posługującej się neutralnym metajęzykiem); 1982-1985r. - na łamach Critical Inquiry toczyła się dyskusja na temat interpretacji (krytyka nakładanych przez teorię restrykcji ograniczających swobodę interpretowania literatury – główny wątek poststrukturalistycznej krytyki teorii literatury) 2. faza („pozytywna”); po 1985r., nazywana post-poststrukturalizmem , początek jest wyznaczany przez zmierzch klasycznego dekonstrukcjonizmu amerykańskiego; tendencje do wypracowania nowych programów, poszerzenia obszarów badawczych humanistyki, pluralizm metodologiczny , rezygnacja z idei teorii systemowej , całościowej, uniwersalnej, obiektywnej i autonomicznej (oddzielonej od wpływów religii i polityki) – tendencje do kulturowego, etnicznego, politycznego itd. zróżnicowania badań nad literaturą (powstaje krytyka genderowa, krytyka mniejszościowa, krytyka queerowa; na pierwszym planie – wielość i różnorodność praktyk czytania; refleksja teoretycznoliteracka przemieszcza się w stronę kulturowej teorii literatury dwie główne odmiany: tekstualna (Barthes, Derrida), właściwa przede wszystkim fazie krytycznej – nacisk jest kładziony na analizę tekstów światowa (Foucault), związana przede wszystkim z Nowym Historyzmem – wzgląd na etyczno-polityczne konsekwencje strategii politycznych i gestów interpretacyjnych; dopiero zmierzch szkoły z Yale umożliwił otwarcie literaturoznawstwa amerykańskiego na problematykę społeczną, ideologiczną i wysunął na pierwszy plan cele praktyczne Krytyka nauki o literaturze wg Bersaniego ( Czy istnieje nauka o literaturze? , przekład polski z 1974r.); dwa pytania, które legły u podstaw poststrukturalizmu: Czy potrzebujemy, czy chcemy nauki o literaturze? Czy nauka o literaturze jest możliwa? nie istnieje sens poszukiwania mocnych podstaw dla literaturoznawstwa
(…)
…
uproszczonym podejściem do literatury
definicje strukturalistyczne charakteryzuje przerost formy nad treścią
metody analizy strukturalnej nie zmierzają do powiedzenia o literaturze niczego
konkretnego
wbrew głoszonym zasadom obiektywności analizy takie są stronnicze
metody sprawdzają się w odniesieniu do ograniczonego i uproszczonego zestawu dzieł
literackich
w zastosowaniu do literatury…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)