Postrzeganie przypadkowe, a obserwacja jako metoda badawcza

Nasza ocena:

5
Pobrań: 154
Wyświetleń: 1218
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Postrzeganie przypadkowe, a obserwacja jako metoda badawcza - strona 1 Postrzeganie przypadkowe, a obserwacja jako metoda badawcza - strona 2 Postrzeganie przypadkowe, a obserwacja jako metoda badawcza - strona 3

Fragment notatki:

Pi_at-Borcuch. Notatka składa się z 3 stron.
OBSERWACJA POSTRZEGANIE PRZYPADKOWE A OBSERWACJA JAKO METODA BADAWCZA Postrzegamy otaczający nas świat prawie w każdym momencie naszego życia w sposób mniej lub
bardziej świadomy. Receptory człowieka chłoną bowiem bez względu na jego wolę, a nawet wbrew
woli, masę impulsów, jakie pochodzą z otaczającej go rzeczywistości. Ale tylko na niektórych spośród
docierających do nas postrzeżeń skupiamy naszą uwagę, a niekiedy nawet owe postrzeżenia czynimy
przedmiotami poważniejszych refleksji. W niektórych przypadkach nasze zainteresowania danymi
spostrzeżeniami idą jeszcze dalej, staramy się np. wyjaśnić ich genezę i istotę, poznać bliżej to, co jest
ich przyczyną itd. A wtedy to, co postrzegaliśmy dotąd mniej lub bardziej przypadkowo, zaczynamy
postrzegać z większą uwagą i w sposób planowy. Wówczas też nasze postrzeganie osiąga nową jakość
i staje się obserwacją. Słuszna jest więc następująca uwaga T. Kotarbińskiego: „... obserwowanie to
postrzeganie planowe. Gdy zauważyłem coś niechcący, postrzegłem tylko; gdy wypatrywałem by
zauważyć, zaobserwowałem".
Kiedy patrzymy się po prostu na dany przedmiot — to ten przedmiot tylko widzimy; kiedy patrzymy
tak, aby dojrzeć to, co nas interesuje w danym przedmiocie — wówczas obserwujemy go i poznajemy.
Obserwacja jest najbardziej elementarną metodą poznania empirycznego, jaka wchodzi w skład
innych metod tej grupy. Przez obserwację rozumie się celowe, tzn. ukierunkowane i zamierzone oraz
systematyczne postrzeganie badanego przedmiotu, procesu lub zjawiska.
Obserwacja — to nie tylko oddziaływanie świata zewnętrznego na narządy zmysłowe człowieka i
powstające w jego umyśle —jak w zwierciadle — odbicia tego, co widać. Jest to znacznie bardziej
złożony proces, w którym dochodzi do głosu także intelekt człowieka. Otóż intelekt nie tylko steruje
narządami zmysłowymi człowieka, ale również narzuca jemu określony sposób postrzegania świata, w którym dany człowiek żyje, tzn. skłania go do ujmowania tegoż świata w strukturze pojęciowej
odpowiadającej jego poziomowi intelektualnego rozwoju, a nawet w kategoriach pozostających w zgodzie z jego uczuciami i pragnieniami.
Obserwujemy poszczególne przedmioty tak, jak pozwalają nam na to nasze zmysły i jak nasz intelekt i
uczucia umożliwiają nam pojmowanie tego, co widzimy. Postrzegamy zatem przedmioty przez
pryzmat naszych stereotypów, które mogą mieć charakter zarówno potoczny, jak i naukowy. W
procesie obserwacji istotną rolę odgrywa: zarówno sprawność zmysłów danego człowieka, jak i jego
intelekt, jego oczekiwania, pragnienia i uczucia.


(…)

… funkcji, jakie z tymi zachowaniami łączy się w danym
społeczeństwie. Pożądana jest zatem zarówno wnikliwość obserwującego w poznawaniu tego, jaki
sens mają dla badanych określone fakty społeczne, jak i znajomość przypisywanych im funkcji w życiu
społecznym danych ludzi.
Zauważmy, że jeśli badającemu zabraknie wspomnianych umiejętności, to wówczas będzie on skłonny interpretować zaobserwowane fakty…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz