Jest to kompendium wiedzy potrzebnej do zdania egzaminu z tego przedmiotu. Plik składa się z 43 stron.
Pytania poruszają zagadnienia takie jak: postępowanie administracyjne w Polsce okresu międzywojennego, wpływ judykatury NSA na doskonalenie zasad stosowania prawa administracyjnego, sprawa w znaczeniu k.p.a., organy prowadzące ogólne postępowanie administracyjne.
Dodatkowo: cel postępowania, kierowanie rozprawą administracyjną, ugoda administracyjna, rodzaje orzeczeń NSA i ich skutki, kiedy umarza się postępowanie egzekucyjne.
1. Postępowanie administracyjne w Polsce okresu międzywojennego.
Na system postępowania adm. i sądowej kontroli administracji w Polsce okresu międzywojennego duży wpływ wywarły wzory austriackie. System sądowej kontroli adm. miał stanowić przedłużenie drogi dochodzenia przez obywatela swoich praw naruszonych przez organy adm.
Konstytucja z 17 marca 1921 r. przyjęła takie założenia dotyczące sądownictwa adm.:
- należy utworzyć odrębne, specjalne sądownictwo adm.
- sądownictwo to mają tworzyć sądy adm., na czele z Najwyższym Trybunałem Adm.
- w skład sądów adm. mają wchodzić sędziowie zawodowi oraz czynnik niezawodowy.
Punktem wyjścia dla prac legislacyjnych po I w. św., tzn. po odzyskaniu niepodległości Polski, był art. 71 Konstytucji z 17 marca 1921 r., który ustalał zasadę dwuinstancyjności (z wyjątkami). Tym sposobem wprowadzono zasadę dopuszczalności odwołania od orzeczeń organów zarówno rządowych jak i samorządowych.
Przedkonstytucyjne ustawodawstwo, zwłaszcza ustawa tymczasowa z 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz adm. II instancji oraz ustawy późniejsze przyjmowały system trzech instancji, przeto pojawiła się konieczność opracowania aktu ustawodawczego, uwzględniającego adm. tok postępowania z zasadą przyjętą w/w już artykule Konstytucji. Dlatego do Sejmu zgłoszono rządowy projekt ustawy w sprawie środków prawnych od orzeczeń władz adm., który został uchwalony jako ustawa w dniu 01.07. 1923 r.
Ustawa z 2 sierpnia 1922 r. o Najw. Tryb. Adm. nie w pełni jednak realizowała postanowienia konstytucji, ponieważ nie powołano sądów adm. w terenie. NTA składał się jedynie z sędziów zawodowych. NTA był powołany do orzekania legalności zarządzeń i orzeczeń org. adm. rządowej i samorządowej. Przyjęto klauzulę kompetencji generalnej - gdy jakikolwiek przepis prawny będzie mówił o post. adm. bez bliższego określenia tego post., to w tych przypadkach ma zastosowanie post. adm. ogólne. Skargę mógł złożyć tylko ten, kto uważał, że jego prawo podmiotowe zostało naruszone lub zagrożone przez zarządzenie lub orzeczenie administracji. Jeżeli NTA uznał skargę za uzasadnioną, uchylał zarządzenie lub orzeczenie, a organy adm. zobowiązane były wydać nowe zarządzenie lub orzeczenie. W 1923 r. przystąpiono do właściwej kodyfikacji ogólnego postępowania adm. Prac tych podjęła się specjalna komisja, działająca najpierw przy Prezesie R.M., a później przy Ministrze Spraw Wew. Opracowany przez komisję projekt został opublikowany w tygodniku "Gazeta administracji i policji państwowej" w 1926 r., celem poddania publicznej dyskusji. Po tej dyskusji i ponownym opracowaniu Rada Ministrów w marcu 1928 r. uchwaliła projekt, który nabrał mocy prawnej jako rozporządzenie Prezydenta z 22 marca 1928 r. 2. Wpływ judykatury (orzecznictwa) NSA na doskonalenie zasad stosowania prawa adm.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)