. PRACA
Ratusz w Leeds (mieście zamieszkania Baumana) jest masywną budowlą, wytworem rewolucji przemysłowej. Wewnątrz niej wypisane są reguły etyki mieszczańskiej. Henry Ford twierdzi, że postęp tworzymy dzisiaj, naszym działaniem. Historia jest tym, co właśnie tworzymy, a nawet przyszłością. Nowa wiara we własne siły wywołał kreację nowych utopii, które stanowiły swoiste deklaracje intencji jednostek. Przyszłość była produktem, czymś do zaprojektowania i wykonania. Aby panować nad przyszłością, trzeba panować nad dniem dzisiejszym. Postęp oznacza wiarę w nieistotność historii.
Postęp i wiara w historię Postęp to ufność dzień dzisiejszy. Łączą się w nim przekonanie, że czas pracuje na naszą korzyść, a my mamy władzę sprawczą nad rzeczami. Ponieważ nie żyliśmy w przeszłości, nie wiemy czy historia może wieść ku dobrej przyszłości. Są dwa powody dążenia do przyszłości: uciekanie przed przeszłością lub kuszące wizje naszych spraw w przyszłości. Wiara we własne siły to poczucie panowania nad dniem dzisiejszym. Brak wiary w postęp pojawia się, gdy nie ma instytucji, która może być motorem postępu (pytanie nie „co?” robić, ale „kto?” ma to robić). Słabnie nowoczesne państwo (+ kryzys dyskursu Jozuego czyli organizacji świata wokół jednego centrum), znika zdolność zmieniania świata. Moc działania jest poza zasięgiem istniejących instytucji. Po drugie, nawet gdy znajdzie się ktoś, kto będzie chciał coś zrobić i będzie dysponował siłą do działania, nadal nie będzie wiadomo co tak właściwie należy zrobić w celu ulepszenia świata. Każda utopia niesie w sobie ziarno antyutopii. Nie można stworzyć gotowego planu idealnego świata, dlatego też brak idei przewodniej działania. Życie nowoczesnego człowieka jest zadane, trzeba je wykonać, nie szczędząc wysiłków. Również postęp jest wyzwaniem nie mającym końca. Dodatkowo uległ sprywatyzowaniu i deregulacji (oferty udoskonalenia rzeczywistości są b. liczne, różnorodne, ale ich skuteczność jest nieustannie kwestionowana). Obecnie kwestia możliwości postępu oznacza, że jednostka musi indywidualnie panować nad swoją teraźniejszością, by móc doznać postępu. Kontrola taka w warunkach „płynnej” nowoczesności jest jednak prawie niemożliwa (żyjemy w czasach niepewności i braku zaufania).
Teraźniejszość przyniosła kryzys teorii deterministycznej (takiej, wg. której człowiek może odkryć prawa rządzące światem i już nie błądzić). Uznano, że światem rządzi przypadek, a ład jest raczej anomalią. Praca stała się najwyższą wartością ery nowoczesnej, gdyż potrafi nadawać kształt bezkształtności, więc pomaga okiełznać przyszłość. Dlatego też powinna być wartością. Uznano, że jest stanem naturalnym człowieka, pomaga zwalczyć nędzę, prowadzi do samodoskonalenia i ogólnie jest najważniejszą z form ludzkiej aktywności.
(…)
…. Obecnie zyskała znaczenie estetyczne, nie liczy się już udział pracy jednostki w ogólnym dobrobycie świata. Rozkwit i upadek pracy
Praca - pierwsze użycie 1776 (ang. labour). Ma troistą strukturę: fizyczny trud pracy, klasa ludzi pracujących, ruchu robotniczy. Idea pracy jako źródła bogactwa pojawiła się około dwóch wieków temu, podobnie różnice w rozwoju gospodarczym państw. By zrozumieć ostatnie zjawisko, powstała ekonomia polityczna. Nowe pojęcia opracowywano w Szkocji, gdyż była równocześnie „wewnątrz” zmian (blisko Anglii) ale i na „zewnątrz” (odporność na wpływ Anglii). Pracę zaczęto traktować jak towar; pracę i pracowników można było przemieszczać, wykorzystując na różne sposoby i w różnych optymalnych według pracodawcy konfiguracjach. Dotychczas jako „całość” postrzegano ziemię, wtedy stała…
…” wiąże się z utratą sensu życia. Celem odwlekania jest rozciąganie w nieskończoność. Jest celem samym w sobie. „Odwleka się zakończenie odwlekania”. Podstawą obecnej nowoczesności jest zasada „opóźniania momentu spełnienia”. To ona jest przyczyną rozwoju i postępu. Cała moc pragnienia kryje się w niezaspokojeniu. By przetrwać pragnienie musi pragnąć przetrwania. Autodyscyplina pozwala na osiągnięcie…
… ich do miejsca pracy. Nazwisko Forda można uznać za określenie uniwersalnego modelu intencji i praktyk ciężkiego kapitalizmu. Ideałem tego okresu było nierozerwalne związanie kapitału i pracy. Związek tak faktycznie istniał, a kapitał i praca zostały „uwięzione” w murach fabryk. Fundamentem związku była transakcja kupna-sprzedaży, a podporą - państwo opiekuńcze, zajmujące się opieką socjalną…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)